O kadar genç, o kadar tecrübesiz, o kadar iyimserdim ki, tarihin, gönlümüze göre akacağına inanıyordum. Elbette olmadı, elbette duvara tosladım. Çünkü tarihin vicdanı yoktu. Çünkü tarih insanları düşünmezdi. Ne insanları, ne aşklarını ne de hayatlarını. Biz, ona yön vermeye çabalasak da, o kendi kafasına göre akmayı sürdürürdü. Ülke parçalanmış, milletler yok olmuş, şehirler yağmalanmış, insanlar katledilmiş hiç umrunda olmazdı!

...bir kez kendini sorgulamaya başlayınca, nerede duracağını bilemiyor insan.

"Ey kudretli Tanrım, ne olur vakit geçirmeden al canımı. Ne olur şu güzel ülkenin dağıldığını gösterme bana. Ne olur başka bir şehirde ölmeme müsaade etme."

"Ölümle yüzleşmek, ölmeyi düşünmekten daha iyidir."

Biteviye hayal kırıklıklarına uğrayınca, umut etmeye korkuyor insan. Ama bazen hayat, sen kılını kıpırdatmasan da mutlulukla dolduruyor içini.

... ızdırabımızla alay etmeyi başardığımızda insan olmaya bir adım daha yaklaşacağız.

Tortusu genzi yakan bir roman ..

Bedenimde bir kalp gibi atan hasretinden. Hayalinden ,sesinden kokundan bahsediyorum .Sensizliğin , sürekli seni hatırlatmasından bahsediyorum, korkunçtu.

Tarihi yenenler yazar. Hep böyle oldu, bundan sonra da böyle olacak.

"En mühim mücadele, fikirle yapılandır, şiddet eninde sonunda onu uygulayana dönen bir bumerangdır."