"Anlamayacak bir şey yok. ikisi de doğru . yaşın genç , bilmiyorsun, insanoğlu yanlış işlerden keyif alır dört kitabın dördünde birden niye cehennem var zannediyorsun?"

"niye olacak? insan denen yaratığı dizginlemek için. eğer Allah cehennemi yaratmamış olsaydı, vay dünyanın haline...."

"İlgisi, insanoğlunun musibetliği. insanoğlu o kadar habis bir mahluktur ki, o güzelim sevdayı da mundar etmiştir..."

"aşktan daha büyük bir bencillik yoktur," diye mırıldandım bilgiç bir dalgınlıkla. "ve bencilliğimiz olmasa yaşam çok tatsız olurdu."

"Biteviye hayal kırıklığına uğrayınca, umut etmeye korkuyor insan. Ama bazen hayat, sen kılını kıpırdatmasan da mutlulukla dolduruyor içini."

"En mühim mücadele, fikirle yapılandır, şiddet eninde sonunda onu uygulayana dönen bir bumerangdır."

"Biz de Poe gibi, ızdırabımızla alay etmeyi başardığımızda insan olmaya bir adım daha yaklaşacağız."

"Aşk, dünyanın en büyük bencilliğidir."

"Çünkü yaşadıklarım bana öğretti ki, bu ülkenin asıl meselesi, milletin hep boyun eğmesi, hayır diyememesi, suskunluğu erdem zannetmesi."

Annemin yüzünü hatırlamaya çalışıyordum; o kadar çok görüntü vardı ki hafızamda...Hep en son görüşmemizdeki an geliyor gözlerimiz önüne.''Yaşlanmışsın'' deyişini hatırlıyordum.''Yüzünün çizgileri sertleşmiş,bakışın değişmiş.Çok mu çalıştırıyorlar seni evladım...'' Boğazım düğüm düğüm olmuştu, hıçkırmamak için kendimi güçlükle tutuyordum.Ama annem yanılıyordu, o zaman değil , asıl şimdi yaşlanmıştım, onu kaybedince, onun tükenmiş incecik bedenini şu toprağın altına gömünce.Evet o zaman yaşlanmıştım işte.Çünkü anneler ölmeden çoçuklar büyümezdi.