"Yaşanacak bir yaşam vardır. Binilecek bisikletler vardır. Yürünecek yaya kaldırımları ve tadına varılacak güneş batışları vardır."

Kimi, bugün beklenmedik bir ölümü ölecek

Duygular,duygular, duygular. Bırak kentleri, bırak yapıların görkemini, yoksulluğunu, bırak yolları, istasyonları, insanları, yabancıları, sevdiklerini, çocukluğunu, ölen uzaklardaki insanları, bırak, bırak,bırak içinde seni kemiren seni bırak. Bak nerelere varıyor gökyüzü. Hangi zamanlara. Hangj sonsunsuzluğa.GİT.

Her şey geçiyor. Hiçbir şey geçmese de.

Bir yüksekliğin, bir başıma olduğum bir yüksekliğin en ucundayım. İnemiyorum. Yaşayamıyorum. Ölemiyorum.

Bırak beni artık. Bu camdan çırılçıplak aşağıya atlayacağım. Sana karşı değil bu. Çocukluğuma karşı. Bu kente, bu eve, bu halılara, bu değişmeyen her şeye, bu ölmeyen herkese karşı. Yaşlı halimle ne değin mutlu olacağım genç bedenim ölü olarak bu dar sokakta yatarsa.

Ve yaşam yalnız rüzgar, yalnız gökyüzü, yalnız yapraklar ve yalnız hiç değil mi ..?

4.NOTUM Düzen ve güven kadar ürkütücü bir şey yoktur.Hiçbir şey.Hiçbir korku...Aklına en acı olana,en derine,en sonsuza atmışsan korkma.Ne sessizlikten,ne dolunaydan,ne ölümlülükten,ne ölümsüzlükten,ne seslerden,ne gün doğuşundan,ne gün batışından.Sakin ol.Öylece dur.Yaşamdan geç.Kentlerden geç.Sınırları aş.Gülüşlerden geç.Anlamsız konuşmaları dinle,galerileri gez,kahvelere otur-artık hiçbir yerdesin.. syf:47

3.NOTUM Ay kırmızı iç fabrika bacasının gerisinde duruyor.Ay ile birlikte kalın fabrika bacaları da yakın.Ama gerisi.Gerisindeki dünya orada bitiyor.Onun gerisinde hiçbir şey yok.Korku.Ben orada bitiyorum dünyayı.Benden sonra her şey çok çetin olacak... syf:40

2.NOTUM Beni öldürdüm.Her insanı öldürmek kanısı ile öldürdüm. BEN BEN MİYİM? BEN HERKES MİYİM? BEN HERŞEY MİYİM? syf:16