Evlenirken ondan tek isteğim bu oldu. Hastalanırsam evde kalmak, plaklarımla, kitaplarımla sevdiğim bir iki eşyayla olmak ve çay içebilmek istiyordum.

İnsan sevgisi zaman zaman yalnızlığımızın boyutlarını aştı, zaman zaman da insanlar yalnızlığımızı birbaşınalığımızdan daha derin, daha dayanılmaz boyutlara iteledi.

Berlin'de içimde büyük bir ölüm özlemi oluşuyor. Doğaldır, yaşam için bu kadar çok dürtünün olduğu yerde ölüm de çoğalır.

Ölüm de bir günlük olay değil mi ? (Syf:65)

evler gecelerden daha karanlıktır.

Günler koptu.Artık geceleri bir ölüm akıyor sokaklara. Kentin evlerinin aralıklarına. Boğuluyoruz.

Sevgi dolu gözlerle bakmayın bana. Ürkütüyor bunlar beni.

Her sabah yepyeni bir dünyaya kalkıyorum. Her akşam dünyanın bütün yorgunluk acı ve çelişkileriyle dayanamaz duruma geliyorum.

Senin düşüncelerini değiştirip kendilerininkine nasıl olsa uydurmayacaklar. Seni görmek istedikleri gibi olmayacaksın hiçbir zaman. Tanımadığım sürece her acı dayanılabilir.

Akıl dünyası dışında başka şeyler olmalıydı. Ben çılgınlık dünyasına en derin, en uzun, en sonsuz yolculuğu yaptım. En acı veren yolculuğu. Tüm öbür acılar, akıldan çılgınlığa geçişle karşılaştırıldığı kabul edilir. Çılgınlık yoluyla kurtuluşumu ne büyük bir cesaretle tamamladım, tüm acılardan, gövdelerden,güneşlerden, ana-babalardan ve çocuklardan, güvenden ve güvensizlikten, tüm düzenlerden...