Seven insan, önce kendinden geçmeyi, sonra kendini bulmayı özler. O, tam zamanında ortaya çıkarak bu iki özlem arasında güzel bir denge kurdu.

Aşk kalıcıdır; değişen yalnızca insanlardır!

Beklemek. Aşk konusunda öğrendiğim ilk ders buydu. Gün sürüklenip gitmektedir, binlerce plan yaparsınız, olası tüm diyalogları düşlersiniz, davranışınızı değiştirmeye söz verirsiniz kendi kendinize ve orada öylece beklersiniz, kaygılar içinde, sevdiğiniz insan dönünceye kadar.

İnsanlar armağan olarak çiçek verirler çünkü çiçekler Aşk'ın gerçek anlamını taşırlar. Bir çiçeğe sahip olmak isteyen, onun güzelliğinin soluşunu seyretmek zorunda kalır. Ama bir tarladaki çiçeğe sadece bakmakla yetinirsen o hep seninle olacaktır; çünkü çiçek akşamın ve gün batımının ve nemli toprağın ve ufuktaki bulutların bir parçasıdır.

Dilenci nasıl ihtiyaçtan dilenirse, sadaka veren de ihtiyaçtan verir. Sadaka, iki ihtiyacın arasındaki bağdır.

.. "Yüreğim acı çekmekten korkuyor", dedi bir gece Simyacı' ya, aysız gökyüzüne bakarlarken. " Yüreğine, acı korkusunun, acının kendisinde de kötü bir şey olduğunu söyle. Düşlerinin peşinde olduğu sürece hiçbir yürek kesinlikle acı çekmez. "Her arama anı, bir karşılaşma anıdır," dedi delikanlı yüreğine.

Hiç kimse kendi yüreğinden kaçamaz. Bu nedenle en iyisi onun söylediklerini dinlemek. Böylece, kendisinden beklemediğin bir darbe indirmeyecektir kesinlikle sana.

Kendi yüreğini dinle. Yüreğin her şeyi bilir, çünkü evrenin ruhundan gelmektedir ve bir gün oraya geri dönecektir.

İnsan düşlediği şeyi gerçekleştirmesi için her zaman olanak bulunduğunu bir türlü anlamadı.

Pencereyi açtım ve de yüreğimi. Odaya güneş doldu... Ruhuma AŞK...