Dostum, yollar yürümek içindir fakat, şu gerçeği de hiç unutma: yürümekle varılmaz, lakin varanlar yürüyenlerdir.

Unutma, tövbe özeleştiridir.

Ne kadar güzelsin, Dünya, ne kadar görkemli! Işığa itaatin ne kadar kusursuz ve güneşe teslimiyetin ne kadar asil! Ne kadar sevgi dolusun, gölgenin altında ve yüzün ne kadar cazibeli, bilinmezlikle maskelenmiş! Şafağın şarkısı ne kadar huzur verici ve ne kadar haşin akşamının övgüleri! Ne kadar kusursuzsun, Dünya, ne kadar büyük!

Gerçeği arayıp da onu insanlara açıklayan herkes acı çekmeye mahkumdur.

Aldırma, yürü. Göğsüne yüreğinden başka muska takma. Vahiy haritan, nebi kılavuzun, akıl pusulan, iman sermayen, amel azığın, sevgi yakıtın, ahlâk karakterin, edep aksesuarın, merhamet sıfatın, şeref ve izzet adın olsun.

Bazılarımız mürekkep , bazılarımız da kağıt gibiyiz. Ve eğer bazılarımızın siyahlığı olmasaydı, diğer bazılarımız dilsiz kalırdı. Ve bazılarımızın beyazlığı olmasaydı, diğer bazılarımız kör kalırdı.

Öbür benle aram hiçbir zaman barışık olmamıştır. Sorun ikimiz arasında sanki.

"Bu hep böyledir, sevgi kendi derinliğini bilmez ayrılık vakti gelip çatana kadar."

"...kim çile ve yalnızlığını geride bırakabilir ki içi sızlamadan?"

"Aşk sizi çağırdığı zaman, onu izleyin... Yolları zorlu ve dik olsa da."