Bir kere kendini duygularına kaptır, bir anlığına şuurunu susturup, düşünmeden, esas aramadan hareket et, nefret et, birini sev, daha doğrusu boş durmamak için bir şeyler yap. En geç öbür gün bu bilinçli kandırmaca yüzünden kendini küçümsemeye başlarsın.

Ben, hasta bir adamım... İçi öfkeyle dolu, çekilmez bir adamım ben.

Çünkü insanlar mutsuz olmadıkça, başkalarının mutsuzluğunu asla anlayamazlar.

Tanrım..! Ne uzun zaman dilimidir; yaşam süresince bir anlık mutluluk! Bir ömür boyu için yeterli olmaz mı? Az şey midir bu bir insan yaşamı için?

İnsanların, onları kırılışa uğrattığı halde, canları çıkmadıkça vazgeçmedikleri huyları vardır.

Kadın doğası deniz dibine benzemez; er geç görülür.

Mutsuzluk bulaşıcı bir hastalıktır.

İnsanların çoğu, en iyi arkadaşını alçalmış görmekten mutlu olur. Genellikle arkadaşlıkların bu temele inşa edildiğini de söylemek abartı olmaz. Bütün düşünen insanlar, bu eski gerçeği bilir.

Şeref ve inceliği, dans hocaları değil, insanın bizzat kendi ruhu öğretir.

Her insanın, hiç değilse gidebileceği bir yeri olmalıdır.