Ne yazık ki insan, yalnızca ötekinin gerçeğine kapar gözünü ve öteki, kimi zaman kendisi de olabilir...

Gerçeğe sığınırız, ona sığamayız ama...

Düşünürken, Nietzsche'nin "inanç, doğruyu bilmeme isteğidir" sözü vazgeçilmez bir motto olarak yanıbaşımda durur ya, insan her zaman düşünmez, düşünmek istemez...

Paylaşılmalı mıdır yazı, paylaşılmaz mıdır..?

Hakikat'ın barındırdığı Anlam, Anlam'ın barındırdığı Hakikat, Dil ile örtüşüyor mu..? Nedir dile gelen..? Hakikat'ın kendisi mi, yalnızca bir parçası ya da biçimi mi..? Yazdıklarımız, söylediklerimizi yazmak, söylemek istediklerimizin aynası mı..? Doğruyu mu dile getiriyorum, doğru mu dile geliyor, doğru dile gelir mi, dilin kendi başına bir doğrusu mu var..?

Üzerinde konuşulamayan konusunda susmalı...

İnsanın içinde en az iki kişinin, tersyüz ilişkisi gelistiren iki kişiliğin bulunması,düğümün asıl yaratıcısı olmasın?

Her an herkesin, hepimizin vakti azalıyor şurada,herbirimizin doğrudan ölüme dur durak bilmeden vakti azalıyor, bunun böyle olduğunun dur durak bilmeden farkında kalsaydık delirirdik , dev bir tımarhaneye dönüşürdü dünya.

Olan ve olagelecek her şeyin degistirilemez bir sırası, çözülemez bir hazır gizi vardır. Ben sen o öteki bu döngünün gerçekliğini taşıyamaz, benzersiz bir istisna yaratamayız: Evrenin düzeni budur.

...labirent - "çift keskili balta" anlamına gelen Labrus kelimesinden geliyor.... s.46