İnsanın bir kütüphanesi varsa bin öğretmeni var demektir. Aslolan öğrenmek. Cühela takımı zanneder ki bu aleme yiyip içmeye yahut kavga çıkarmaya geldik. Veya çoluk çocuğa karışmaya. Halbuki esas işimiz bilgimizi ilerletmek. Bu sebepten buradayız.

Derdi ki elçi, hem Şark'ta hem Garp'ta ilim tehlikeli uğraştır. Fakat sadece Şark'ta, devlet bir yandan, ahali bir yandan, insanın öğrenme şevkini kırar. Garp'ta da alimlerin başı derde girer ama yenileri çabuk çıkar. Halbuki Şark'ta yenilerin yetişmesi zordur, çünkü çıraklarda ustalar gibi köstek görür her koldan...

İnsanlığını, faniliğini, kırılganlığını göstermemeliydi. Ne ona ne bir başkasına.
Kalbinin sırçadan olduğunu bilmelerinde fayda yoktu; bilseler muhakkak kırarlardı.

Vazgeçebilmek bir erdemdir. Bir deli güzel meziyettir ki insan kolay kolay kavrayamaz önemini.

Kendimdeki değişimi seyrediyorum. Âşık olmanın bir mucizeye inanmaya benzediğini düşünmeye bağladım. Aşk da beklentiler ve inançlarla ilgili. İnsan kendisi için hâlâ kurtuluş ümidi olduğuna ve günün birinde Özel bir insanın bunu mümkün kılacağına inanıyor. Bir mucize özlemi değil mi bu? Bu dünyadan fazla bir şey beklememen gerektiğini bilsen de içindeki bir şey diretiyor işte... Umut etmeyi sürdürüyor... Sevdiğin kişinin bir gün seni seveceğini umut etmeyi.

'Arafta kalana şaşırır bu toplum.'

Başlı başına bir dünyadır aşk. Ya tam ortasındasındır, merkezinde, ya da dışındasındır, hasretinde!

Hepimiz farklı sıfatlarla sıfatlandırıldık. Şayet Allah herkesin tıpatıp aynı olmasını isteseydi, hiç şüphesiz öyle yapardı. Farklılıklara saygı göstermemek, kendi doğrularını başkalarına dayatmaya kalkmak, Hak'ın mukaddes nizamına saygısızlık etmektir!!!

İsimler büyülüdür. Sade büyülü mü, isimler hem de büyücüdür. Bir isimle ol ismi taşıyan, evvela hem nam; bir zaman sonra hem sıfat ve hem meşrep; derken hem dil hem kadeh ve hem sohbet; en nihayetinde hem sefer oluverirler.