Kadınlar sözlü kültürün bekçisi ise erkekler yazılı kültüre hakim.

" Şimdi sen elmayı seviyorsun diye elmanın da seni sevmesi gerekiyor mu? " diye sormuştu Nazım Hikmet, o muazzam ve duru üslubuyla.

" Hakiki aşık " demiş şeyh, " sevdiği insanın mutluluğunu ister. Aşık kişi, sevdiğinin mutluluğunu kendi mutluluğunun önüne koyar. Gerçekten seven insan, özgür bırakır. Sahiplenmek, hak iddia etmek, can almak, can acıtmak, aşıkların tutacağı yol değildir... Düşün. Düşün de öyle karar ver. Ve bil ki vereceğin karar, senin gerçek sınavındır."

Sırrın senden bile güzel çünkü, senden bile özel. Sırrın bir billur kadeh, kırılmasın diye yüreğimde taşıyorum. Sırrın nazenin bir mum alevi, sırf yanmaya devam etsin diye karanlığı gündüze yeğliyorum.

Cennetini de biliyorum, cehennemi de.

Uzaktan sevmenin en güzel yanı bu zaten. Kimseyi değiştirmeye kalkmıyorsun.

Bacağında şarapnel parçasıyla yaşayan bir asker gibiyim. Etimde yabancı bir madde, kemiğimde bir metal parçası gibi duruyor aşkın bende. Başkası duysa korkar " aman " der. Nasıl olur? Böyle de yaşanır mı? Halbuki ben alıştım. Rahatsız etmiyor beni, onu anladım. Şarapnel ve ben, gül gibi geçiniyoruz, yan yana ama karışmadan birbirimize.

" Aşıklar kibirli olur " demiş şair. " Sevdiklerini fethedilmiş bir kale gibi görmeye kalkarlar." Bense hayat boyu susmaya razıyım, o kibri gözlerinde görmektense.

Uzaktan sevmek daha güzeldir bazen. Ne incitir, ne acıtır. Ne yaralar, ne kanatır. Gözlerinle görmediğin ama sesini duyduğun, varlığıyla huzur bulduğun bir denizin yakınında yürümek gibidir böyle sevmek... Uzaktan sevmek en güzelidir bazen.

İnsanlığın icat ettiği en zor kurumdur evlilik.