"Sana basit bir soru sorayım. Ölüm neden bu kadar korkutucu? Ölüm hakkında seni korkutan şey tam olarak ne ? Hemen yanıt verdi, 'Yapmadığım her şey.' " Syf.48

Genel bir kural olarak, insanın yaşamışlık duygusu ne kadar az olursa ölüm kaygısı da o kadar büyük olur.

Anlam, anlamlı etkinlikler sonucunda oluşur. Doğrudan doğruya ne kadar ardına düşürsek onu bulmamız olasılığı o kadar azalır.

Gerçekten sevilmek, anımsanmak, bir başkasıyla sonsuza dek birleşmek ölümsüz olmaktı ve varoluşun can evindeki yalnızlıktan korunmaktı.

Aşık ve mutlu bir birleşme durumu yaşayan bir insan kendi benliğini düşünmez. Çünkü sorgulayan yalnız ben, biz duygusu içinde eriyip gider. Böylece insan kaygıdan kurtulur ama kendisini de yitirir.

Ben de sizin gibi gece korkularıyla boğulurum. Ben de sizin gibi neden korkuların geceleri hüküm sürdüğünü düşünürüm. Bunun üzerine yirmi yıl düşündükten sonra korkuların karanlıktan doğmadığını anladım; korkular da yıldızlar gibi hep oradadırlar, ama gün ışığı onları gizler.

Pek çok dostluk ya da evlilik, insanların birbiriyle ilişki kurması ve birbirini sevmesi yerine, bir kişinin bir diğerini yalnızlığa karşı kalkan olarak kullanması nedeniyle başarısızlığa uğramıştır.

Breuer sessizce oturdu ve hastası koltuğa yerleşmeye çalışırken onu incelemeye devam etti. Nietzsche iddiasız görünümüne karşın varlığnı çok güçlü hissettiriyordu. En çok dikkati çeken güçlü başıydı. Özellikle dikkat çeken açık kahverengi gözleri, olağanüstü keskin bakışlarıyla çıkıntılı göz çukurlarının derinlerine yerleşmişti. Lou Salomé onun gözleri için ne demişti? Bakışlarının adeta gizli bir defineyi korurmuşçasına içeriye baktığını. Evet, Breuer bunu görebiliyordu. Hastasının parlak kahverengi saçları özenle taranmıştı. Dudaklarının üstüne ve ağzının iki yanına ve çenesine doğru gür bir biçimde düşen uzun bıyıkları dışında yüzü tıraşlıydı.Nietzsche?nin bıyığı Breuer?de bıyık kardeşliği hissi uyandırdı: Profesörü dışarıda Viyana pastası yememe konusunda uyarmak gibi saçma bir dürtü duydu; özellikle üzeri krema ile kaplı olanlara karşı dikkat etmeliydi, yoksa ardından onu temizlemek için bıyıklarını uzun süre taramak zorunda kalabilirdi.

''Belki de bizler birbirimizin gerçeğini göremeyen ve aynı acıları paylaşan insanlarız.''

Niceleri kendi zincirlerini çözemezler de,dostlarının azatçısıdırlar.