Bende sizin gibi neden korkuların geceleri hüküm sürdüğünü düşünürüm. Bunun üzerine yirmi yıl düşündükten sonra korkuların karanlıktan doğmadığını anladım; korkularda yıldızlar gibi hep oradadırlar, ama gün ışığı onları izler. (sayfa:214)

Friedrich haklı, diye hatırlattı kendisine, ne demişti; 'Bir yaratıcı olmaya ve ortaya yeni yaratıcılar meydana getirmeye hazır değilsen çocuk yapma'. İhtiyaç için çocuk dünyaya getirmek yanlış bir şey, yalnızlığı hafifletmek için çocuğu kullanmak yanlış, insanın kendisine benzer bir kopya çıkarmayı kendine amaç edinmesi yanlış, sanki spermler bilincini taşırmış gibi! (sayfa:321)

Schopenhauer, serpilmesi istenen bir dini inancın çocukluk yıllarında kök salması gerektiğini hatırlatır bize. Onun sözcükleriyle aktaracak olursak, "İman kapasitesinin en güçlü olduğu dönem, çocukluk yıllarıdır; dinlerin, o hassas yılları egemenlikleri altına almak amacıyla diğer her şeyden çabuk davranmak için çaba göstermelerinin nedeni de budur." Bundan dolayı, erken kök salmış inancın yükünü hiç taşımadım ve inancı da, tıpkı insanlığın erken dönemlerine ait diğer birçok akıl dışı inanışla korku gibi, bir yük olarak gördüm.

Tanrılar tarafından yaratılmış olmaktan çok, rahatımız için tanrıları yaratmış olduğumuz son derece açıktır.

''ümit kötülüklerin en kötüsüdür,çünkü işkenceyi uzatır.''

''Küçük bir intikam iyi bir şeydir. Bastırılmış hınç insanı hasta eder.''

Hayatımın nasıl aktığını düşündükçe kendimi ihanete uğramış ya da oyuna gelmiş gibi hissediyorum.

İnsanlar vedalaşırken genellikle olayın sürekliliğini inkar eden sözler dile getirmeyi severler. Birbirlerinden ayrılırken "tekrar görüşene dek" derler. Yeniden bir araya gelme planları yapmakta çok aceleci davranırlar, fakat unutmakta daha acelecidirler.

........Belki de sevdiğiniz insanları düşünmektesiniz; ama daha derinlere inin... Sonunda, sevdiğinizin onlar olmadığını göreceksiniz. Siz, bu sevginin içinizde yarattığı duyguları seviyorsunuz. Siz arzuyu seviyorsunuz, arzu edilen şeyi değil

Birden doğrulup çevreme baktığımda kimsenin yanımda olmadığını, bana eşlik eden tek şeyin zaman olduğunu görüyorum