Hem göz kamaştırıyor hem de zifiri karanlığınla hiçliğe çekiyorsun.

Sana alegori yapmıyorum burada, düpedüz evrenini kuruyorum. Doğdun doğalı kimin mecazısın, sözcük sözcük onu arıyorum.

"Oğlan kardeşim benim kukumu gördüğünde, o üç ben altı yaşımdaydım. Çocukcağız dehşete kapıldı. Bana sorduğu ilk soru: Niçin senin pipin yok? Cevabı olmayan soru. Oysa ben onun pipisini görünce hiç de fazladan bir organ olarak algılamamıştım. Otuzuma varmadan anladım ki, bu aslında yeryüzündeki bütün erkeklerin yaşadığı dehşetti. Kadınlar pipisizdir, o halde onların penis kıskançlığı vardır, her an pipimizi kesebilirler. Yok deve!"

Kendinde olmayan bir şeyi başkasında göremezsin.

Bir acıyı beslemenin altında anlatılması güç bir haz yatar.

Bir şeye ad vermek onu kendine alışmaya zorlamaktır. Yeryüzündeki bütün kinsiz, gurursuz, yalın ve dingin canlıyı evcilleştirmenin ilk adımıydı bu.

Hisler düşünceyi tetiklemediğinde hissedilmiş olanı hissetmekten başka elden bir şey gelmiyor. Yarın ölü uyanmayacak olsan da, ertesi gün, daha ertesi gün, şu anki hissinin yarattığı yakıcı yavanlığa alışarak yeniden ölgünleşeceksin.

Balık yanılgısı tuhaf şeydi gerçekten. Avlanmak balığı yanıltmakla başlıyordu. Oltadaki yeme kanmak tümüyle insan fikri olduğuna göre, oltaya vurulan balık ya insanlaşmış oluyordu ya da balıksı bir yanı vardı avlanan insanın.

Seni uyumak zor. Hele beni düşündüğünü düşlemek, kendi aleminin kuytusundan yaşantını gözlemek eziyete dönüşüyor bazen. Sen zamanı eyliyor, ben burada kaburgalarının içine sıkışmış, günden güne ciğerine işleyen bir yara gibi zamanı içiyorum.

Hamaset zorbaların gölgesinde ürüyor. Her kahraman bir zorba matruşkasından çıkmış sanki. Şehir meydanlarında anıtsallaşan bütün şaşaalı sözler, o özgürlük söylevleri, şiir dizeleri falan, şehrin üstünü bulutlar gibi kaplayan zorbaların günbegün genleşen ruhlarını da yad ediyor. Kahramanlığı öven bütün tabletlere yazılıyor kötülüğün yordamı.