" iyi de hayatında tam olarak eksik olan nedir ? " Lütfen , bana bunu sorma. Çünkü cevabım belli : Hiçbir şey . Hiçbir şey ! Keske ciddi dertlerle boğuşuyor olsaydım. Benimle aynı durumda başka hic kimseyi tanımıyorum . Senelerce depresyondan kurtulamayan bir arkadaşım bile yeni tedavi görmeye başladı. Ama bence tedaviye ihtiyacım yok çünkü arkadaşımın söylediği belirtilerin hepsini göstermiyorum , ayrıca kendimi yasal uyuşturuculara kaptırmak istemiyorum. Başkalarıysa rahatsız , stresli , kalpleri kırıldığı için üzgün olabilirler . Hatta bu kalbi kırıklar depresyonda olduklarını , doktora ve ilaca ihtiyaç duyduklarını zannedebilir. Oysa hic alakası yoktur . Sadece kalpleri kırıktır ; ezelden beri , insan sevgi denen su gizemli varlığı kesfettiginden beri kırılır durur kalpler.

Belli bir yaştan sonra kendimizi güvende ve yaptıklarımızın doğruluğundan emin gösteren bir maske takıyoruz . Zamanla bu maske yüzümüze yapışıyor ve bir daha çıkmıyor. Çocukken ağlarsak ilgi , üzüntümüzü belli edersek de teselli göreceğimizi öğreniyoruz. İnsanları gülümsememizle ikna edemedigimizde gözyaşlarımızın mutlaka işe yarayacağını biliyoruz. Büyüyünce ise - banyoda kimseye duyurmadan ağladıklarımızı saymazsak - çocuklarımızın yani haricinde ne ağlıyoruz ne de gülüyoruz . İnsanlar bizi savunmasız görüp bundan faydalanmak isteyebilir diye duygularımızı belli etmiyoruz. Uyku her derde deva.

Başkasının başına gelen felaketler daima kendi ıstırabımızı yatıştırmaya yarar.

Ama ben kendimi tanıyorum. Tek tepkimin hislerimi bastırmak olacağını , sonunda bir kanserin beni yiyip tüketeceğini biliyorum. Çünkü çoğu hastalığa bastırılmış duyguların yol açtığına inanıyorum .

"Ben olsaydım başka türlü yapardım" diyerek hatalarını yüzüne vuran kişilerden uzak dur; çünkü olaylar kendi başlarına gelmediğine göre seni yargılamaya hakları da yoktur.

Meselesi olmayan bir hayatın kimseye faydası yoktur. syf/185

"Bir şeyi gerçekten istersen", demişti yaşlı adam ona, "onu gerçekleştirmen için bütün evren işbirliği yapar."

Artık duygularımı bastırmayacağım . Kurtuluşum bu meydan okuyuşum sayesinde olacak .

Küçük şeyler büyük dönüşümlere sebep olur.

"Yeryüzünde her insanın kendisini bekleyen bir hazinesi vardır," dedi yüreği delikanlıya. "Biz yürekler, insanlar artık bu hazineleri bulmak istemedikleri için bunlardan pek ender söz ederiz. Onları küçük çocuklara anlatırız. Sonra herkesi, kendi yazgısının yoluna göndermek işini hayata bırakırız. Ne yazık ki, kendisine çizilmiş olan yolu pek az insan izliyor; oysa bu yol Kişisel Menkıbe'nin ve mutluluğun yoludur.