-İnsanlar yaşama nedenlerini pek çabuk öğreniyorlar, dedi yaşlı adam, gözlerinde beliren acıyla.Belki de gene aynı nedenle hemen pes ediyorlar.Ama, dünyanın hali böyle işte.

İster hayatımız, ister ekin tarlalarımız olsun, sahip olduğumuz şeyleri yitirmekten korkarız.Ama hayat hikayemiz ile dünya tarihinin aynı El tarafından yazılmış olduğunu anladığımız zaman , bunu anlar anlamaz, bu korku uçup gider.

Kötülük dedi simyacı, insanın ağzından giren şeyde değildir. Kötülük oradan çıkandadır.

Bir şeyi gerçekleştirmek istersen onu gerçekleştirmek için bütün evren işbirliği yapar.

Başarıyı takıntı hâline getirmenin hiç kimseye faydası yoktur, insanın kafasını karıştırır ve yaşama sevincini mahveder.

"Tüm sevgisini bana veren birinden nasıl nefret ederim?" diye düşündü Veronika; kafası karışmıştı, duygularına gem vurmaya çalıştı. Ama geç kalmıştı, nefret taşmıştı bir kez, kendi özel cehenneminin kapılarını sonuna dek açmıştı. Kendisine sunulan sevgiden nefret ediyordu, çünkü hiç karşılık beklemeyen bir sevgiydi bu, saçma, gerçekdışı, doğa yasalarına aykırıydı.

"Dünya, çabalarımın nedenini bilmeyecektir," dedi kendi kendine. Anlaşılmamaktan gurur duyuyordu, çünkü tüm dâhiler bu bedeli ödemişlerdi.

Ve delilik beni özgürleştirdi.

Bir şeyi gerçekten istediğin zaman, arzunu gerçekleştirmeni sağlamak için bütün evren işbirliği yapar.

"İnsan sevince" diye düşündü, "nesneler daha çok anlam kazanıyor."