Soluk benizleri, cılız gövdeleri, yürekler acısı sözleriyle, fabrikatörlere saldırıyorlar: "İyi kalpli Mösyö Chagot, tatlı Mösyö Schneider, bize iş verin, bize acı veren şey açlık değil, çalışma tutkusudur!"

"Kapitalist uygarlığın egemen olduğu ulusların işçi sınıflarını garip bir çılgınlık sarıp sarmalamıştır. Bu çılgınlık, iki yüzyıldan beri, acılı insanlığı inim inim inleten bireysel ve toplumsal yoksunluklara yol açmaktadır. Bu çılgınlık, çalışma aşkı; bireyin, onunla birlikte çoluk çocuğunun yaşam gücünü tüketecek denli aşırıya kaçan çalışma tutkusudur. Rahipler, iktisatçılar ve ahlakçılar bu akıl sapıncına karşı çıkacak yerde, çalışmayı kutsallaştırmışlardır."

Kısa süreli ayrılıklar iyi oluyor,çünkü hep bir arada olununca her şey hiç ayırt edilemeyecek kadar birbirine benziyor.

Çalışın,çalışın proleterler,toplumsal serveti büyütmek ve bireysel sefaletinizi arttırmak için çalışın: çalışın ki daha da yoksullaşarak,çalışmak ve sefil düşünmek için daha fazla gerekçeniz olsun.Kapitalist üretimin insanın gözünün yaşına bakmayan yasası budur.

Dolayısıyla ,kemer sıkan işçi sınıfı ,aşırı tüketime mahkum burjuvazinin göbeğini iyice şişirmiştir.

Ey tembellik, bizim bu bitmek bilmez sefaletimize merhamet göster! Ey tembellik, sanatların ve soylu erdemlerimizin anası, insanın kaygılarına merhem ol!

... ama bir başka ekonomist,Destut de Tracy,onlara şöyle yanıt veriyor:"Yoksul uluslarda halkın rahatı yerindedir.Zengin uluslardaysa halk,genellikle yoksuldur."

Çalışın,çalışın işçiler,toplumsal serveti ve kendi yoksulluğunuzu arttırmak için.Çalışın ki,daha da yoksullaşarak daha çok çalışmak yoksullaşmak için bir akım nedenleriniz olsun.Kapitalist üretimin acımasız yasası budur işe.

emekçiler, üretici sermayelerin birikimine katkıda bulunarak, ücretlerinin bir kısmını er ya da geç ellerinden alacak olaya katkıda bulunurlar.

Kapitalist toplumda çalışma, her türlü düşünsel yozlaşmanın, her türlü organsal bozukluğun nedenidir.