İşte yine çok insanca saçmalık.Kokular,titreşimler,pati yumuşaklığı,bıyık dalgaları birbirini tutup da dost olduktan sonra"farklı düşünüldüğü için"nasıl uzaklaşılır ve düşmanlaşılır hiç anlamıyorum. sf.73

Hele o gözleri,kulakları,bıyıkları duyumsayamayan,bizim pek acıdığımız ,hastalıklı saydığımız bembeyaz tüy yumağı kediler,bulunmaz yaratıklar sayılıp dünyanın parasına satılıyor.Bir de gözlerinin biri mavi biri yeşil oldu mu...değerine paha biçilmiyor.Dedim ya şu insanların beğenileri garip ,yer yer de kaba .Doğaya yakın olanın güzelliğini fark etmeyip doğal olmayanı beğeniyorlar.

Bu insan denen yaratıkların kadınları daha yumuşak,daha saygılı, bize daha yakın.Erkeklerinin kokuları daha çok hoşuma gidiyor ama sahibimin kadın olduğuna seviniyorum. sf.113

Havada asılı kalan bir sincap anısı...

Bir yara, geçmişte değil gelecekte acıyor şakağında. Burası değil, artık kesinlikle biliyor. Belki bir sonraki sokak, belki bir başka köşe başı. Bir başka semt, bir başka kent belki. Arayacak...

Mutlu ve güvenli yeni hayatın bedeli: Öğrenirsen, bilirsen sorular sormaya başlarsın, sorgulama süreci bir kez başladı mı huzurun bozulur. Hatırlarsan araştırırsın, araştırırsan güvenliğin tehlikeye girer, en azından huzurun kaçar.