Kuvvetli rüzgarın savurduğu yağmur pencerenin camını alabildiğine kamçılarken, gecenin on buçuğunda İhtiyar Muy'un guslisini artık bütün bir mahalle dinliyordu. Mahalle safi kulak kesilmişti. Mahalle etten, kemikten az sonra düşecekleri çamurlu yolların dehşetinden sıyrılmış, antenlerini germiş, Muy'un guslisini dinliyor, mahalle ağlıyordu.

Sinemaya da giderim, tiyatroya da. Bana hiç kimse karışamaz. Çalışıyorum. Alnımın terini yiyorum,viz gelir dünya

erkek olmak ne iyi değil mi? Başkalarının namusu onlardan sorulur.

Yığinla cocuk yapip sokaga salivermek huner degildi. Huner, az ama oz cocuk yapmak,geleceklerini dusunmekti. Yoksa kopeklerin de artlarinda suru suru enikleri vardi. .

Okumussun, okumamissin bir. Okumamislar daha da cok tutuluyor. Neden dersen, okumuslardan idareciler cekinir. Okumuslara kul yutturamazlar, okumamislari cekerler idareye, dan dun etti mi pata kute doverler, kesesine kalir!

Yiğitlik killa olsa, tabakhaneye nur yağardı!

Ben de pisim ama, onun gibi sekiz yaşındaki kıza uçkur çözmüyorum. Yolu yoluyla, ormanı baltayla açmasını bilmeli. İnsan dedigin,leblebiden nem kapmalı. Karda yurumeli, izini belli etmemeli!

"Yaz kış balığa giderler. Bir sabah evden çıkar, bir daha dönmediler mi, şaşılmaz. Bizi oralı çocukların babaları, asıl analarıdır!"

Dingili yamulan bu kahpe dünyanın demine, devranına, alanına, satanına, ip tutanına.... Orhan Kemâl

"İnsanın gavuru, müslümanı olmuyor arkadaş, insanın insanı insan oluyor!"