Ve hepimiz biliyoruz: Dostlarımız, biz caddenin kenarında alevler içinde yanarken, karşıya geçip üstümüze işemeye üşenen kimselerdir.

O kadar sevinçliyim ki aklıma hiçbir şey gelmiyor; saçmasapan şakalar yapıyorum: "Zayıflamak için ata biniyorum." "A-a, işe yarıyor mu peki? " "Evet, at 20 kilo verdi. "

Haddizatında aşk, insanın kendinden geçmesi şartına bağlı değil midir?

Aşk, insanın şahsiyetini pekiştirir.Çünkü hayatın manası, aşk bohçasında gelen bir hediyedir. Mevcudiyetinin hakkını vermek, hiç değilse mazeretini bulmak isteyen insan yalnızca aşka müracaat edebilir.

Senden bekleneni, sana emredileni ya da seni kurtaracak olanı değil; kalbinin derinliklerinde tasdikleneni yap. İyiliği içselleştir.

Mezar taşıma belki şöyle yazdırmalıyım: ''Benim için de dua et Barbie.''

Caddeleri kellerle donattığımda şıppadak sivilleşir, evcilleşirdi hattâ bıkkın hippi, tüccar molla, ayyaş gerilla. Çilli , Gucci'li fettanın illegal güzelliği, Tebessümündeki şebboy molekülleri; Yutturdu habbeyi, çökertti kubbemi, zannederim ağlattı tıbben annemi. Okkalı sillesini patlattı mukadderat Iddiayı kaybettim müreffeh kentte Misilleme hakkım yitti düello bitti... Mütevekkil gettomun ninnisi hüzzam Inşallah cennette yıllanırız vesselam...?

Hedefe ulaşan, her şeyi ıskalamıştır! Çok paraya sahip olanların o acayip huzursuzlukları bundan. Ve tabii mangır tomarları, insanı yoksulluğun belalarından korumaz: Nefret emer, suçluluk duygusu salgılarsınız.

Para, hedefleri hem büyütüyor hem de yakınlaştırıyor, doğru. Yani aptalları sevince boğacak gelişmelere zemin teşkil ediyor. Nakdiniz çoksa aptallık peşinen yapışıyor yakanıza. (...) Büyük hedeflere yönelmek, her bakımdan kabalıktır. Üstelik faniliğin şiddetini arttıran bir şey para. Ve parayla 'asalet' olmaz. Ebû Zerr Ğifari'den daha asil bir tek para babası düşünebiliyor musunuz?

Hiç kimse ''Ne güzel mezar, keşke benim olsa,'' demez.