"Ne tuhaf, şeytan'a teslim olurken çaresizce, Tanrı'nın ayak seslerini duyuyordum göğsümün içinde. İçimde, o gizemli ormanın göklerinde bir fısıltı gibi dolaşıyordu efsunlu sözcükler." (S. 167)

"Kötü tasarlanmış, hatta sonu önceden hiç düşünülmemiş, sorumsuzca yazılmış savruk bir hikâyenin içindeydim. O yüzden başkalarının parlak renklerle bezenmiş hayatlarını kıskanır olmuştum. O yüzden bir Tanrı karikatürüne dönüşmüş, asla bitiremeyeceğim bir hikâyenin kölesi olmuştum. Her anımı, her yanımı, zihnimdeki bütün boşlukları dolduran bu adamın hikâyesi, ne yazık ki yazdığı hikâyeden başka bir şey değildi." (S.156)

"İşten eve evden işe gidip gelirken aklımı kaçırmamak için öyküler yazarak, hatta bu kaygılarımı gizlemek istediğim için bu konu üzerine düşünen kahramanlar yaratacaktım" (S. 111)

"Var olmak dedim de, içime bir kuşku düştü: Var olan biri neden başkalarını var etmeye çalışır ki? Örneğin yazarımın beni yaratması (Tanrı'nın insanı yaratması gibi), bir mükemmeliyetin sonucu mu yoksa bir eksikliği giderme, bir boşluğu doldurma ihtiyacının bir ürünü mü? Yani bende kendi yansımasını görmek, kendisini bilmek için mi yazıyor beni?" (S. 110)

"Yazarlık nedir? Bir hüsranın avuntusu. Bütün hüsranların avuntusu. Yazarlık bir narsis kompleksi: Bak ben yazdım. Ne marifetlerim var benim. Okuyun beni. Beğenin zekâmı, buluşlarımı, demek."

On İkiye Bir Var, Haldun TANER

Sıradan bir insan olacağıma bir öykü kahramanı olmak daha iyidir, diye düşünecektim. Belki de bu yüzden yazmaya başlayacaktım. İşten eve evden işe gidip gelirken aklımı kaçırmamak için öyküler yazarak, hatta bu kaygılarımı gizlemek istediğim için bu konu üzerine düşünen kahramanlar yaratacaktım.

Benim korkularımdan ve yalnızlığımdan başka verebilecek bir şeyim yok.

Günümüzde yalnızca kaybedenler her şeyi kaybetmeye devam ediyorlar. Düşenler hep dipte kalır.

Uyandığımda başucumda ellerini buldum.Neden bırakıp gittin ki?Hiçbir şey bırakma demiştim.Ellerini aldım ,bir süre nereye koyacağımı bilemedim.Genellikle kendi ellerimi nereye koyacağımı şaşırırım.Sen olsan nereye koyardın diye düşündüm.Başımın üzerine koyardın,parmaklarınla saçlarımı tarardın-sanırım.Öyle yaptım.Senin ellerinle sevmeye çalıştım kendimi.Olmadı.Akşam yazacağım hikâyede kullanırım diye buzdolabına kaldırdım.

Düşünce nedir? Basit olarak hayalden başka bir şey değildir. Düşünmek ve hayal kurmak aynı şeydir. Aralarında işlevsel olarak bir fark yoktur. Sadece içerikler farklıdır. Ciddi diye nitelendirdiklerimize düşünce, gayriciddi bulduklarımıza hayal deriz.