Bütün toptancı yargılar çürük ve tehlikelidir.

Ama yine deli ve kötü de olsalar çocukların yetiştirilmesini anne babalarının keyfine bırakırız.

Hippokrates'e göre de en tehlikeli hastalıklar insanın yüzünü değiştiren hastalıklardır.

Dayak yüzünden sakat kalmış, sersem olmuş çok fazla çocuk vardır. Ama devletimizin yasaları yine de bu işe karışmaz, sanki bu sakatlar, bu sersemler bizim toplumumuzda yaşamıyormuş gibi!

Hepimiz güzel olan şeyleri yalnız sivri, şişkin, süslü püslü olarak seviyoruz. Saf ve sade olanlar bizim kaba gözlerimizden kolayca kaçıyor.

Vermekte aşırı giden bir kralın tebasıda, istemekte aşırı giderler.

Sıkıntılı bir serseriliğin baskısından kurtarır, hoşlanmadığım kişilerin havasından dilediğim zaman ayırır. Fazla ağır basmadıkları, gücümü aşmadıkları zaman acılarımı törpülerler. Rahatımı kaçıran bir saplantıyı başımdan atmak için kitaplara başvurmaktan iyisi yoktur, hemen beni kendilerine çeker, içimdekinden uzaklaştırırlar.

Oysa insan sevincini büyüterek, üzüntülerini mümkün olduğunca kısaltarak anlatmalı.

Buna, pan tanrısının saldığı korku anlamına gelen panik diyorlar.

Yüksek mevkilerde sağduyuya az rastlanır.