Başkaları için yaşamayan kendi için de yaşayamaz.Ama baş görevimiz kendimizi gereğince yöneltmektir;onun için dünyadayız.Kendisi için yaşaması unutan, ve başkalarını iyi yaşamaya zorlamak,alıştırmakla ödevini yaptığını sanan bir budaladır.

...Çünkü nefret ettiğimiz şey yüreğimizde yeri olan bir şeydir.Timon lanet okuyordu bize,batmamızı istiyordu bütün hıncıyla;tehlikeli,zararlı bulaşıcı diye kaçıyordu yakınlığımızdan.Öteki o kadar az değer veriyordu ki bize,yaklaşmamız rahatını kaçıramaz,tutumunu değiştiremezdi.Kovmuyordu insanları,korktuğundan değil,onlarla görüşmeyi hiçe saydığından:Bizi kendisine iyilik de kötülük de yapmaktan aciz sayıyordu.

Bize yaşamayı hayat geçtikten sonra öğretiyorlar.

Ancak küçük ruhlar işlerin ağırlığı altında ezilir; onlardan sıyrılmayı, bir yerde durup yeniden başlamayı bilmezler.

Övgülerden korkmuyorum, duyarsız da değilim
Ama iyi bir davranışın asıl amacının
''Bravo, çok iyi!'' olmasını kabul edemem / Perse

"Eğitimin, bilgi olarak alınması yeterli değildir; insanı daha iyiye doğru değiştirip dönüştürmesi de gereklidir." (S. 36)

"Başkaları duysun diye iyilik yapan, bunu, kendine daha çok değer verilsin ve adı dillere dolaşsın diye yapıyorsa, o insandan hayır gelmez." (S. 52)

"Bir amaca bağlanmayan ruh, yolunu yitirir. Çünkü her yerde olmak, hiçbir yerde olmamaktır." (S. 59)

"Doğanın yapıtlarındaki evrensel düzende, şaşılası bir bağ ve denge vardır. Belli ki, oluruna bırakılmış ve değişik güçlerin yönettiği bir düzen değil bu." (S. 88)

"Doğuşumuz nasıl ki bizim için her şeyin doğuşu olduysa, ölümümüzde her şeyin ölümü olacak. Öyleyse, yüzyıl daha yaşamayacağız diye ağlamak, yüzyıl önce yaşamadığımıza ağlamak kadar deliliktir. Ölüm, başka bir hayatın kaynağıdır. Bu hata gelirken de ağladık, eziyet çektik, bu hayata da eski halimizden soyunarak girdik." (S. 109)