Herkese açıksın, sabah tanıştığın bir yabancıya bile adayabilirsin kendini ama ben fırtınalı günlerde sığındığın ve hava açar açmaz terk ettiğin bir limandan başka bir şey değilim senin gözünde.

Uçurtma uçurmak da bisiklete binmek gibidir, yıllardır elinizi sürmeseniz de asla unutmazsınız.

İnsanın ardında bıraktığı küçücük şeyler vardır, toz tutan zamanın içine demir atmış duran yaşanmış anlardır bunlar. Onları görmezden gelebiliriz ama uç uca eklenen bu küçücük anlar sizi geçmişe bağlayan bir zincir oluştururlar.

Ergenlikte, anne babasını terk edeceği günün hayalini kurar insan, gün gelir onlar sizi terk ediverir. İşte o zaman, bir an için de olsa, yine onların çatısı altında yaşayan çocuk olabilmenin hayalini kurarsınız; onlara sarılmaktan, hiç çekinmeden onları sevdiğinizi söylemekten ve sizi bir kez daha terk etsinler diye onları kucaklamaktan başka bir şey hayal edemez olursunuz.

Sevdiklerimizin öldüğünün gerçekten bilincine varmamızı sağlayan şey küçük ayrıntılardır zaten.

Bir anne asla tam olarak ölmez, sevdiği çocuğun kalbinde ölümsüzdür o.

Nezlenin tedavisi bir hafta sürer, ama hiçbir şey yapmazsan yedi günde iyileşirsin derler.

Çünkü annemin acı çektiğini görmek bana şunu öğretti: Bir erkek için sevmek; bir kadının güzelliğini dalından koparıp, kendini güvende hissetsin diye onu bir seraya koymak ve canı gönülden sevmektir. Zaman onu soldurana kadar. Ondan sonra, erkekler başka güzellikler bulmaya giderler. Kendime şu sözü verdim, eğer bir gün bir kadını seversem, sahiden seversem, çiçeğini koruyacağım ve asla koparmayacağım.

Vakti geldiğinde, mutlu anıların hatırası eksikliğin hüznünü siler, demiştin bana.

Huzurum, çok uzakta kalmış bir hatıra artık.