"Ben ki aşkımı taşlara çiziyorum, yalnızlığımı da çizeceğim."

Ey Mümtaz Mahal'im! Saçlarını tarama güne karşı, Gözlerine sürme çekme geceye karşı, Dudaklarını kırmızıya çalma güneşe karşı! Sen her daim güzel, her daim Khurram'sın! Sarayımızda Mümtaz Mahal, yeryüzünde Tac Mahal olduğun gibi cennette de yerin Mümtaz Mahal olsun!

"Ey Mihrimah, adı dilime yasaklı olan sevgili, gülüşü gözlerime haram olan sevgili, seni her anmamda nasıl kanıyorsa bu dilim, nasıl eriyorsa aşkının altında tenim, ruhum nasıl sızlıyorsa her daim, aşkımın tercümanı olacak ellerimde şekil bulacak olan taşlar" diye haykırmak istedi.

Aşk böyle bir şey..

"Hiç değilse Züleyha sadakası ver güzel tebessümünle, olmadı bir göz ucuyla ben kulunu görmen yeter."

Aşk acısı, sabredene yeni ufuklar açardı.

Gözlerim ki seni gördüğünden parlak, fikrim sen olduğun için coşar. Aşk, sen olduğun için aşk..

Bu öyle bir acıydı ki tahammül etmek, taşlara şekil vermekten daha zordu.

Anladı ki aşk, ağlamakla çözülecek bir sır değildi. Acı, sızlanmakla geçecek gibi de değildi...

Selim , ordusu ile İstanbul'dan çıktı, ordusunun yorulduğunu ve akşamın karanlığının çöktüğünü gördüğünde Gebze'de ilk molayı verdi. Ordunun geçtiği yollar bağlık bahçelikti. Asmalar salkım salkım olgun üzümlerle, ağaçlar kırmızı elmalarla doluydu.Yavuz Selim , 'Acaba askerim, sahibinden izinsiz üzüm ve elma koparıp yer mi?' diye kendi kendine düşüncelere daldı. Bir müddet bu düşüncelerle tereddüt içinde kaldıktan sonra yeniçeri ağasını huzuruna çağırdı ve ' Ağa! Fermanımızdır. Bütün yeniçeri, sipahi ve azap askerinin heybeleri yoklansın. Heybesinden bir elma ve üzüm salkımı çıkan asker, derhal huzurumuza getirilsin!' dedi. Yeniçeri ağası, 'Ferman sultanımındır,' diyerek ayrıldı. Yeniçeri ağası, saatlerce heybeleri araştırdıktan sonra, Sultan Selim'e geldi, 'Hünkarım! Askerin heybelerini araştırdık, asmaları ve elma ağaçlarını inceledik. Heybelerde üzüm veya elma bulamadık. Asma ve ağaçlarda da koparılma izlerine rastlamadık,'dedi.Bu habere Sultan Selim çok sevindi, hemen olduğu yerde şükür secdesi yaptı. Sonra ellerini açtı, 'Allah'ım sana sonsuz hamd-ü senalar ederim. Bana haram yemeyen bir ordu ihsan eyledin. Eğer askerlerim içinde bir tek kimse, sahibinden izinsiz bir elma koparıp yese idi, Mısır Seferi'nden vazgeçerdim,' dedi.