"Ölüm uzun bir vedadır sevgili. Ve rüyalar, uyumak için değil, uyanmak için vardır."

Gel "biz" olalım demek kolay... Benimle hiç olur musun?

"Bizler, içimizdeki çocukla ölüyoruz; şimdiki nesil, içindeki yetişkinle büyüyor."

Acım mı ? Geçmedi... alıştım sadece İnsanlar geçmişlerine en büyük ihaneti unutarak yapar. Benim geçmeyen geçmişim hep simdimde duruyor anılar unutmayı zorlaştırmak için verilmis cezalardir sevgilim. Ben bu cezaya gülümsüyorum senin bıraktığın hiçbir şey ardımda kalmadı benim. İnsana en uzak düşen şey, bilerek geride bıraktıklarıdır çünkü... Kalbimdeki yerine hiç ihanet etmedim. Gidişin hiç bitmedi bende kaybedecek de olsam bir yolum vardı sende ve hayat o kadar kuralsizdir ki bazen, oyunu kuralına göre oynamak bile kazandirmaz insana. Seni kaybedeceğimi bile bile oynadım bu oyunu utanmaktan utanmadan... Acım mı ? Geçmedi alıştım sadece...

"Öyle uzaklaşıyoruz ki birbirimizden, öyle köreltiyor ki büyük şehirler insan yanımızı; binalar yükseldikçe insanlık alçalıyor sanki."

Ne trajiktir, canınızın sıkılacağı bir şeyin bile olmamasına sıkılmak.

Belki de sen aşka aşıktın, ben üstüme alındım, bilmiyorum. Bir gün gerçekten seni terk edebilecek miyim, onu da bilmiyorum.

Yanlış aşkta kazanmak, aslında kaybeden olduğunu bilmemektir...

O kadar sustum ki sensizliğe, sessizliğimde boğuldum her gece. Çok düşündüm seni düşünmemeyi. (Düşünmekle olmuyormuş seni düşünmemek.) Keşke bana beni nasıl unuttuğunu öğretseydin, belki ben de sana uyardım. Anlamadığım tek şey, bende duran zaman sende nasıl geçiyor?

Üç yanlışımız bile olmadan, tek doğruyu kaybettik sonra.