İçimdeki boşlukla tanışmak istediğini o günlerde anlamıştım. Anıların geride bıraktığımız ama dokunamadigimiz, hatırlayabildiğimiz ama değiştiremedigimiz, bununla birlikte kendi kendine değişebileceği ve bunun da elimizde olmadığı gerçeğini ondan öğrendim. Ve ne olursa olsun savaşmayı, bir de, savaşırken gülümsemeyi...

Senden veremeyeceğin neyi istediğimi sandın da, sana veremeyeceğimi düşündüğün şeyler adına başlamadan bitirdin beni?

Aşk adaletsiz bir acıydı. Adaletsiz ve sırasız.

Sanki eli evini bulmuştu. Yuva gibiydi avuçları. Ömür boyunca arayıp durduğu yuva...

İki insanın eli birbirine dokunduğunda nerde görülmüştü bir yüreğin bu kadar kıpırdanabileceği? Oluyordu işte.

Başka bir eli tutarken yaşayacağın huzursuzluğun olarak kalacağım sende...

Vakit kaybı değildin hiçbir zaman ama belki biraz "Hayal kaybıydın" benim için...

Seni bir "anı" olsun diye sevmedim ve hiç aldatmadım.

Aşk yarası taşımayan aşkı bilmez. İnsan yaralanınca, yarasını saracak birini arıyor.

Sevmek sevilmek bir yana, ben anlaşılmak isterdim.