Çiçeklerim benim için çok şey ifade edebilirler; ancak evrimin amacının onları bana vermek olduğunu ileri süremem.

Burada niçin yaşamamız gerektiğini bilmediğimiz için yaşamayı sürdürüyoruz. Bilmeyiş ya da rastlantı, insan için su kadar yaşamsaldır.

Hayvani arzular her zaman onları tatmin eden şeyin uzamasına yöneliktir. Daha ikiyüz yıl önce kırk yaşına erişmiş olan bir kimse ortalama ömrü aşmış oluyordu; ve belki ikiyüz yıl sonra yüz yaşına erişmiş olanlar bugünün yetmişlikleri kadar olağan olacak. Ama yine de daha uzun bir yaşamı şiddetle arzulayacaklar.

Hiçbir düşünce, hiçbir aldı, hiçbir bilinç, hiçbir bilincin bilinci yoktur ki kaynağı beyindeki elektrokimyasal bir olaya dayanmasın.

Herkesin oy hakkına sahip olması bir çeşit özgürlüğün genel garantisidir; ama kendi başına hiçbir anlam ifade etmez. Benim oyum hiçbir şeyi etkilemez, hiçbir şeye karar vermez. Oyumu verip vermememin önemi yoktur. Oy veriyorum, çünkü vermemek oy verme hakkı ilkesinin bir yadsınmasını temsil ediyor; ama oy vermek beni, bir piyon olduğum ve seçmenler grubu büyüdükçe gitgide daha küçük bir piyon olacağım duygusundan herhangi bir şekilde kurtardığı için değil. Zeki bir adam bir kara cahille aynı değildir; gelgelelim seçmen kabini bunu söyler.

İnsanlar için anarşi ancak herkes anarşi istediğinde özgürlüktür.

Bazı dindar kişiler hâlâ doğum kontrol uygulamalarının tanrısal istenceye aykırı olduğuna inanmaktadırlar. Ne var ki 'tanrısal istenç' yaşam sigortası kurallarına ya da siper duvarlarına ya da böcek öldürme ilaçlarına ya da cerrahlığa ya da bilgisayarlara ya da antiseptiklere ya da itfaiyelere karşı değildir. (Bazıları kötüye kullanılabilir.) Doğum kontrolüne değil de, yaşamın rastlantılarının bu bilimsel kontrol biçimlerine niçin izin vermektedir?

Bütün varolan yasalar sonuçta sıkıyönetim yasalarıdır.

Âdem devinimsizlik ya da muhafazakârlıktır.

Çizimin tam karşıtı. Bir çizgi çekildikten sonra, iyi mi kötü mü olduğu bellidir. Oysa bir satır yazarsınız ve doğru gibi görünebilir, yeniden okununcaya dek.