Gözlerin, ruhun aynası olduğuna inanmam.

Birini avutmak bencilcedir.

"Aşk,insanların bu dünyada yalnız olmadıklarına kendilerini inandirmak için uydurdukları bir sözcük. Yalan yani."

En acı gerçek yalanların en zararsızından bile iyidir.

Ölüm sizi daha genç, daha yaşlı, daha huzurlu ya da acınası göstermez. Ölüm sizi boş, her şeyiniz uçup gitmiş ve aniden terk edilmiş bir ev gibi gösterir. Ölüm bir bedeni sandalye, dosya dolabı, kaya gibi bir şeye çevirir. Topraktan toprağa, değil mi?

Kötü olanın, uyanılması gereken bir kabus olduğunu değil, daha çok, iyi olanın bir yanılsama olduğunu düşünüyorsun.

Her bir gün, malum sona gelmeden önce, zamandan ödünç alınmış gibiydi.

Aynı keder gibi ümit de saklanıyor, sürekli sataşıyor, saldırıyor ve asla terk etmiyor sizi.

Bazen dünyadan kaçmak istemezsin; bazen kendinden kaçmak istersin.

Ona umut verip sonrada elinden aldın. Hiçbir şey umut kadar incitemez. Bunu biliyordun.