Yalnızlık, anıları ayıklar, yaşamın yürekte biriktirdiği özlem dolu süprüntüleri yakar......Geriye en acı anıları bırakarak onları acıtarak büyütür, sonsuzlaştırır.

.nerede olurlarsa olsunlar geçmişin bir yalan olduğunu, anıların dönüşü bulunmadığını, geçip giden hiçbir baharın yeniden ele geçirilemeyeceğini, aşkların en çılgınca en vazgeçilemez olanının ömrün sonundaki -sadece- bir anlık gerçeği olduğunu akıllarından çıkarmamalarını öğütledi.

Bir gece Albay Gerineldo Marquez'e, -Sana bir şey soracağım, arkadaş, dedi. -Niçin savaşıyorsun? Albay Gerineldo Marquez, -Niçin olacak? diye karşılık verdi, -yüce Liberal Parti için tabii. -Niçin savaştığını bildiğin için şanslısın doğrusu. Bana gelince, ancak şimdi kafama dank etti: ben yiğitliğe kara çaldırmamak için savaşıyorum. Albay Gerineldo Marquez, -Bu kötü işte, dedi. Albay Aureliano Buendia, onun bu tavrından hoşlanmıştı. -Doğru, dedi. -Ama yine de, niçin dövüştüğünü bilmemekten iyidir. Arkadaşının gözlerinin içine baktı ve gülümseyerek sözünü tamamladı: -Ya da senin yaptığın gibi hiç kimse için anlam taşımayan bir şey adına savaşmaktan iyidir.

Tebeşir dairesinin dışında her zaman biri oluyordu mutlak. Parası olmayan biri, oğlu boğmacaya yakalanmış biri ya da artık savaş b.ku yemeye dayanamadığı için çekip gitmek ve sonsuza dek uyumak isteyen biri oluyordu. Üstelik bunlar hiçbir şey yokmuş gibi karşısında hazırola geçip, -Her şey normal, albayım, diyorlardı. O sonu gelmez savaşın en korkunç yanı da işte bu normallikti; hiçbir şey olduğu yoktu.

"Ne gamın ne tasanın yanına hiç uğramadığı bir taş gibiydi. Yalnızca o günlerde, arapsaçına dönmüş yüreğinin sonuna dek bocalamaya mahkum olduğunu biliyordu."

"Geleceğin belirsizliği, yüreklerini geçmişe çevirmişti."

Sadeliğin üstünlüğünü, ayrıcalığını anlayabilmesi için otuz iki savaş çıkarması, ölümle bütün anlaşmalarını bozması, ün denilen pisliğe bir domuz gibi bulanması ve tam kırk yıl yitirmesi gerekmişti.

Aureliano gülümseyerek, "Sen merak etme," diyordu. "Ölmek sanıldığından çok daha zor." Onun için gerçekti bu. Ecelinin önceden belirleneceği inancı, ona gizemli bir bağışıklık, belirli süreler için ölümsüzlük getiriyor, Aureliano böylelikle savaşın en tehlikeli anlarında korkusuzca öne fırlıyordu.

?Hayatta hiçbir yerin, boş bir yatak kadar hüzünlü olmayacağını öğrenmişti.?

Kader bizleri görünmez kılar.