Suçladığım insanlara gelince: onları tanımıyorum, hiçbir zaman görmedim, kendilerine ne hıncım var ne de kinim. Benim için önemsiz varlıklar, toplumsal kötülük ruhlarından başka bir şey değiller. Burada yerine getirdiğim edimse, gerçeğin ve adaletin patlamasını çabuklaştırmak için başvurduğum devrimsel bir yol yalnızca.

Benim tek bir tutkum var, öylesine çok acı çekmiş ve mutluluğu hak etmiş olan insanlık adına, ışık tutkusu. Ateşli karşı çıkışım ruhumun çığlığından başka bir şey değil. Beni ağır ceza mahkemesine çıkarmayı göze alsınlar ve soruşturma gün ışığında, apaçık yapılsın.

İnsan güçlü olmadığı zaman akıllı olmak zorundadır.

İçinde bulundukları yüzyıl sona ermeden yeni bir devrim, hem de bu kez işçi devrimi olacak, toplum temelinden sarsılıp yıkılacak, sonra onun yerine daha temiz, daha adil bir toplum kurulacaktı.(sy.149)

Ücretli çalışma köleliğin bir başka biçimidir, diye devam etti gittikçe tizleşen bir sesle. Maden ocağı maden işçisinin olmalıdır, tıpkı denizin balıkçının, toprağın da çiftçinin malı oluşu gibi... Anlıyor musunuz? Kömür ocağı yüz şu kadar yıldır kanla, terle bedelini ödemiş olan sizlerin, hepimizin malıdır!

Ücretli çalışma köleliğin bir başka biçimidir, diye devam etti gittikçe tizleşen bir sesle. Maden ocağı maden işçisinin olmalıdır, tıpkı denizin balıkçının, toprağın da çiftçinin malı oluşu gibi... Anlıyor musunuz? Kömür ocağı yüz şu kadar yıldır kanla, terle bedelini ödemiş olan sizlerin, hepimizin malıdır!