Bir insanın yaşamının anlamı, o insanın 'ben'ini aştığı yerde oluşur.

Kişinin mutluluğu fiziki durumundan çok beynindekilere bağlıdır. Görme duygusu ve bütün organları sağlam olduğu halde psikolojik sorunlar içinde umutsuz yaşayan insanlar bulunduğu gibi, tamamen kör olup da hayatı son derece üretken ve mutlu geçen insanlar vardır. Belirleyici olan engelli ya da engelsiz olsun, insanın YAŞAM KARŞISINDA DURUŞUNUN SAĞLAMLIĞIDIR

Görenlerin göz ardı ettiği şeyler, görmeyenlerin yakaladıklarıdır ve görenlerin kör oldukları dünya, onların bulup çıkardıkları hazinelerdir...

Kör insanın sıradan bir kültür robotu olması zor, o nedenle o, dünyasını kendi farkındalıklarıyla yeniden oluşturmak durumunda olacaktır, diye düşündü.

Toplum içinde engeli nedeniyle farklı görüldüğünü düşünen insanlar bazen herkes gibi sıradan olmanın rahatlatıcı hafifliğini ne kadar özler, bilemezsiniz.

Bilmediğinin farkında olan insan bilgisizdir, ama neyi bilmediğinin dahi farkında olmayan insan cahildir.

Eğer engelli çocuğunuz varsa şunu asla unutmayın: Durumu baştan kabullenin, duygusal yaklaşımlarla engeli görmezden gelmek çözüm değildir. Belki bir süre için kendinizi avutabilirsiniz ama sorun ortadadır ve böyle davrandığınız takdirde daha büyüyecektir. Engelli çocuklarınızı asla evlere kapatmayın, onların eğitimine önem verin ve bilin ki, bu çocukları kurtaracak olan eğitimdir. Onların hayata katılmalarına ve topluma karışmalarına fırsat tanıyın.

'İyilik ve kötülük büyüklüğüyle değil, duyarlılık derecesiyle bizi etkiler' (La Rochefoucauld)...

Bizimki gibi henüz uygarlığını gerçekleştirememiş bir toplum Selim-Kerim Altınoklara bakınca sadece 'engelli' görür. Oysa uygar bir toplum aynı durumda 'engelli İNSAN' görür. Sadece 'kör' görmek ile 'kör insan' görmek farklıdır.

Hayatınızdaki bülbülleri keşfedin, onları bırakmayın, der. Bülbül, yolumuzu aydınlatan, ışık tutanlar oluyor. Sonradan anladık ki dedemiz de bizim bülbüllerimizden birisiymiş. Satrancı öğretti, hayatımız değişti.