Geçim derdi bir yana, kaçınılmaz inişi gökyüzünün ve kapıyı çalan anılar ve ard arda gelen olaylar çöreklenir evine, beynine ve dünyana. ? İşte karbonik vebalı bir at kaçıyor, tarlalar ve ağaçlar boyunca, kırlarda. Bir yerlerinde dünyanın, acı oynayan acıklı bir bayan iç çekiyor akıl erdiremediği terk edilmenin ardından. Fırtınaya, esrikliğe, yasalara bel bağlıyor mutsuzlar. Kargışları içlerine atıyor kıyılar boyunca küçük çocuklar. Yükseliyor kitlelerin coşkun eylemi, kulak verip seslerine, çalışmaya yeniden başlayalım.

Sapı eğri bir pipo gibi, ağza kurulmuş, Ya da bir Melek gibi berberin ellerinde, Yaşayıp gidiyorum işte öyle oturmuş Bardaklar arasında, duman yelkenlerinde. Tatlı yaralar açar içimde binlerce düş Sıcak dışkılar gibi boş bir güvercinlikte; Bakarım ki yaramın kabukları soyulmuş, Kanıyor yüreğim altın sıvıyla birlikte.

Bu yeşil, bu yağlı, akça Bohçaya benzer kelleyi, Buğular tuten bu beyni, Satır kesip atmadıkça, (Ki ah! Bir gün gelip aşka, Burnu, ağzı, kulağını Karnını, ayaklarını Kendi kesebilse keşke!) Her neyse; inanın bana, Koparılmaz ise başı, Gırtlağına çakıl taşı, Alev dolmazsa karnına, İşi gücü yalan dolan Sevimsiz, hain kalacak, Aldatıyor, aldatacak, Bu çocuk, budala hayvan ...

Çılgın Kız! Cehennemlik Koca! Bir cehennem hayat arkadaşının itiraflarını dinleyelim: ??Ey kutsal Koca, Efendim, kullarının en mutsuzu ben cariyenin sesine kulaklarını tıkama. Perişanım. Ayyaşın tekiyim. Kirliyim. Bu nasıl yaşam! ??Bağışla, yüce Tanrım, bağışla! Oy! bağışla! Nice gözyaşları döktüm! Dökeceğim de! ??Geleceğim yüz yüze kutsal kocayla! Kölesi olarak doğdum O?nun ?Öteki döverse dövsün! ??Şu an yerin yedi kat dibindeyim, ey dostlar!.. dostlarım mı, ne dostları... Bu nasıl sayıklama, nasıl işkence... Saçma! ??Oy! acı çekiyorum, haykırıyorum. Acı çekiyorum gerçekten. Yine de, en aşağılık yüreklerin bile aşağıladığı ben, dilediğimi yapabilirim. ??Neyse, ilerde de yirmi kez söyleyip duracağımız günahımızı dökelim, ?o öylesine garip ve anlamsız günahı! ??Tutsağıyım, çılgın erden kızları yitirmiş cehennemlik Koca?nın. İblisin ta kendisi. Ne hortlak, ne hayalet. Bilgeliğini yitirmiş, cehennemlik olmuş, canlı cenaze bana gelince, ?kimsenin öldüreceği yok! Nasıl anlatsam bilmem ki! Artık konuşamıyorum bile. Yaşlıyım, ağlıyorum, korkuyorum. Biraz serinlik Tanrım, n?olur, n?olur biraz serinlik! ??Dulum ben... ?Duldum.. ?doğrudur, ciddi bir insandım eskiden, iskelet olmak için gelmedim yeryüzüne!.. ?O?na gelince, tıpkı bir çocuk gibiydi. Gizemli narinliği baştan çıkardı beni. Tüm görevlerimi unutup ardına düştüm. Ne yaşam! Gerçek yaşam yok. Dünyada değiliz. O nerde, ben orda, başka çare yok. Çok vakit ateş püskürüyor bana, bana, şu zavallı ruh?a. İblis! ?İblis o biliyor musunuz, insan değil. ??Ne diyor cehennemlik koca: ?Kadınları sevmem ben, aşkın yeniden icadı gerek, belli. Kadınların istedikleri tek şey kendilerini sağlama almak, tek istedikleri güvenli bir ortam kazanmak, yüreği ve güzelliği hesaba kattıkları yok; soğuk bir horgörü geriye kalan, günümüzde evliliğin besini. Ya da ben kadınları mutluluğun işaretleriyle görüyorum, iyi arkadaşlar haline getirebilirdim onları, her şeyden önce parlamaya hazır odun yığını gibi duyarlı hayvanlarca parçalanmış arkadaşlar.? ??Alçaklığı utkuya, vahşeti albeniye dönüştürüp dinliyorum onu. ?Uzak soydanım: atalarım İskandinavyalıydı: delip kendi böğürlerini içerlerdi kanlarını. ?Bedenimin her yanını bıçaklayıp yaracağım, döğmeler yapacağım, korkunç olmak istiyorum tıpkı bir Moğol gibi: göreceksin, uluyacağım sokaklarda. Öfkeden kudurmak istiyorum. Sakın mücevherler gösterme bana, sürünürüm, kıvranırım halıda. Zenginliğim her yerde kana bulansın isterim. Çalışmayacağım asla... ? Yakalıyordu beni iblis, nice geceler, boğuşup duruyorduk onunla! Çok zaman, geceleri, esrik, dikiliyor sokaklarda ya da evlerde karşıma, yüreğimi korkudan çatlatmak için. ??Besbelli, kesecekler boğazımı; iğrenç olacak.? Oy onun, adım attığı her yere Cinayet kokusu yaydığı o günler! ??Gün olur, duygulu bir taşralı ağzıyla, gına getiren ölümü, dünyamızdan hiç eksik olmayan mutsuzlukları, çetin çalışmaları, yürekler acısı ayrılıkları diline dolar. Kafayı çektiğimiz batakhanelerde, içinde bulunduğumuz çıkmazı, köpeksi yaşantımızı düşünüp ağlardı. Kaldırmalı kara sokaklarda yığılıp kalmış ayyaşları. Yüreğinde küçük çocuklara karşı huysuz bir annenin acıma duygusu vardı. Din dersine giden küçük bir kız gibi boynu eğik başını alıp giderdi bazen. ?Tecimmiş, sanatmış, tıbmış, her konuda bilgiçlik taslardı. ?Peşinden ayrılmıyordum, böyle gerek! ??Kafasından okuyordum çevresindeki dünyayı, giysilerini, çarşaflarını, mobilyalarını; başka görünmesine uygun silahlar veriyordum eline. Neyi nasıl görmek isterse ben de öyle görüyordum her şeyi. Sıkıntılı, keyifsiz anlarında, iyi, kötü demeden uyuyordum acayip ve karmaşık davranışlarına. Dünyasına hiç mi hiç girmediğimden de emindim. Uyuyup kalınca sevgili bedeni; nice geceler, saatlerce başucunda uyanık, neden böylesine gerçeklerden kaçmak istediğini düşünüp dururdum. Nasıl bir istektir bu, kimsede görülmemiş. Toplum için gerçek bir tehlike olduğunu biliyor, ama onun hesabına endişe de duymuyordum. ?Yaşamı değiştirecek gizleri mi var acaba? Hayır aradığı da bu gizler diye yanıtlardım kendimi. Kısacası erdemi büyüledi ve ben de bu erdemin tutsağı olup çıktım. Başka hiçbir can bu erdeme katlanacak gücü, salt o korusun, sevsin diye harcanan umutsuz gücü bulamazdı kendinde. Zaten bir başkasıyla birlikte hiç düşünmedim onu: Meleği belli zaten, onun meleği, asla başkasının olamaz, ?kanım bu. Hani sizden çok daha az soylu birini görmemek için sarayınızı boşaltırsınız ya, işte böyle bir saraydaymış gibi ruhuna yerleşmiştim: işte böyleydim. Yazık! öylesine bağlıydım ona. Ne istiyordu sanki benden, renksiz alçak varlığımdan? Ne güldürüyordu, ne de öldürüyordu! Birkaç kez, hazin bir öfkeyle; ?Seni anlıyorum,? diyecek oldum, aldırmadı bile. ??Böylece günbegün acımı tazeleyerek ?çoktan silip atmamışlarsa defterlerinden eğer, bana bakan tüm gözlerde olduğu kadar? kendi gözlerimde de şaşkın ve yitik, erdemini daha bir kanıksıyordum. Öpüşleri, dost kucağı benim için gökyüzüydü, girdiğim ve zavallı, dilsiz, sağır ve kör, hep kalmak istediğim hüzünlü bir gökyüzü. Alışmaya da başladım. İki tatlı çocuk gibi görüyordum ikimizi, hüzün Cennetinde özgür gezinen. Uyumluyduk. Coşkulu, çalışıyorduk birlikte. Ama yüreğime işleyen bir okşayıştan sonra konuşmaya başlardı: ?Garip gelecek sana bütün bu geçen günler, bir gün buralarda olmadığımda. Kollarım boynuna dolanmadığında, başın yüreğimde dinlenmediği, şu ağız gözlere değmediği zaman. Çünkü gitmem gerekecek çok uzaklara bir gün. Hem sonra ötekilere de yardımcı olmam gerek; görevim bu. İç açıcı olmasa da..., sevgili can...? Onu gitmiş düşündüğüm an, başım döner kaybolurdum korkunç bir karanlıkta: Ölümde. Beni bırakmayacağına söz verdirirdim. Yirmi kez verdi o âşık sözünü. Benim ?seni anlıyorum? deyişim kadar sudandı onun sözü de. ??Ah! hiç mi hiç kıskanmamıştım onu. Beni terk etmeyecek, öyle sanıyorum. Hali ne olur sonra? Hiçbir deneyimi yok; çalışamaz da. Uyurgezer gibi yaşamak sevdasında. İyilik, yardımseverlik yeterli mi gerçek dünyada? Zaman olur içine düştüğüm acıklı durumu unuturum: güç verecek bana o, ilden ile gezeceğiz, çöllerde avlanacağız, bilmediğimiz kentlerin kaldırımlarında uyuyacağız, kimsesiz, gamsız. Uyandığımda, ?onun büyülü gücüyle, ya yasalar, gelenekler değişmiş olacak; ya da dünya hep aynı kalıp beni özlemlerimle, kıvançlarımla, aldırmazlıklarımla baş başa bırakacak. Oy! nice acı çektim, ödül olarak çocuk betiklerindeki serüvenli yaşamı verecek misin bana? Veremez. Ülküsü ne bilmiyorum. Pişmanlıkları, umutları olduğunu söyledi: İlgisi yok bu sözlerin benimle. Tanrı?yla mı konuşuyor? Tanrı?ya başvurmalıydım belki de. Uçurumun en dibindeyim, dua edemiyorum artık. ??Alaylarını anlayamadım, acılarını açıklasaydı anlayabilir miydim acaba? Saldırıyor üstüme, dünyada benimle ilgili ne varsa onlardan utanç duymam için uğraşıyor saatlerce, ağlasam öfkeleniyor. ????Güzel ve sessiz eve giren şu gösterişli delikanlıya bir bak: adı Duval, Dufour, Armand ya da Maurice ya da onun gibi bir şey. Bir kadın gönlünü kaptırdı işte bu haylaz puta: kadın ölü, kuşkusuz şimdi gökyüzünde ermiş oldu. Öldüreceksin beni, tıpkı delikanlının o kadını öldürdüğü gibi. Yazgımız bu bizim de, bizim gibi iyilikseverlerin...? Yazık! gün oldu, bir şeyler yapmak isteyen tüm insanlara gülünç sayıklamaların elindeki bir oyuncak gözüyle baktı; uzun uzun vahşice gülerdi. ?Gün olur genç bir anneye, bir ablaya dönerdi. Hiç değil daha az yabanıl olsaydı! Esenliğe kavuşurduk. Tatlı haliyle bile öldürüyor insanı. Çaresiz, girmişim boyunduruğuna bir kez. ?Ah çılgın kızın tekiyim ben! ??Bir gün belki görkemli bir şekilde ortalıktan kaybolacak, gökyüzüne çıkacaksa bilmeliyim, görmeliyim azıcık göğe yükselişini küçük dostumun!?? Ne garip çift!

(Duyum) Mavi yaz akşamlarında, özgür, gezeceğim, Ayaklarımın altında nemli, serin kırlar; Başakları devşirip otları ezeceğim, Yıkayıp arıtacak çıplak başımı rüzgâr. Ne bir söz, ne düşünce, yalnız bitmeyen bir düş Ve yüreğimde sevgi; büyük, sonsuz, umutlu, Çekip gideceğim, çingene gibi, başıboş Doğada, -bir kadınla birlikte gibi mutlu.

Her taşı damla damla kan terleyen o hayvan, Bastille denen pislik yer, hâlâ ayakta duran

(Sudan Doğmuş Venüs) Yeşil, çelik bir tabuttan çıkar gibi Eski yunak teknesinden, yavaş yavaş, Siyah zülfü pomatlı, kırık dökük bir baş Çıkıyor kendini kanıtlar gibi; Yağlı, gri bir boyun ve kaburgalar, geniş Oynak, girip çıkan bücür sırtı fırlak, Yuvarlak kalçaları uçtu uçacak; Yağ katmanı tenin altına yayılmış. Omurgalar kırmızı. Feci kokuyor, Tanımak isterseniz ayrıntılarla Yaklaşın, büyüteçle bakmak gerekiyor. Kalçasında iki sözcük: Clara Venüs; ? Pek yaman, irkilip karnını gerince, Kıçı yaralı Venüs, güzelliği köpekçe.

(Asılmışların Balosu) Darağacı, balıkçıl kuşu, kara İblisin arık şövalyeleri Dans ediyor, dans ediyorlar orda Selahattin'in iskeletleri. Yüzleri buruşuk, küçük, kara kuklaların Çekmiş sayın Belzebuth ipini, gökyüzünde, Şaklatıp alınlarında bir terlik altını, Oynatıyor, eski bir Noel ezgilerinde! Kara orglar gibi ince, uzun kollarını Doluyor birbirine çarpışınca kuklalar. Bir zamanlar aksoylu hanımların sardığı Göğüsleri iğrenç bir aşka dokunmadalar. Hurra! Şen oyuncular, işkembesiz, dertsiz baş! Takla atılabilir, sehpalar öyle uzun! Hop! bilinmesin artık, bu dans mı? ya da savaş? Gıcırdarken kemanı kudurmuş Belzebuth'un! Sert topuklar! ey sandal giyinmeyecek ayak! Hemen hepsi deri gömleklerini sıyırmış: Gizli saklı yanları, artık ayıpları yok. Kafataslarına kar beyaz bir şapka örmüş. Bu çatlak kafalara sorguç olmuş bir karga O arık çenesinde titriyor bir tutam et: Sanki dolaşıyorlar ölü karanlıklarda, Çarpıp karton zırhlara bunca kemikten yiğit, Esiyor balosuna iskeletlerin poyraz, Darağacı inliyor demirden bir org gibi, Koşuyor ormanlarda aç kurtlar avaz avaz: Gökyüzü andırıyor kızıl bir cehennemi... Yaslı kabadayılar, hop! sallayın beni de Kırık ellerinizle geçerken sinsi sinsi. Bir aşk tespihi solgun omuriliklerinde: Bura manastır değil, ölülerin ülkesi! Heey! İşte ortasında ölüler dansının, bak, Sıçrıyor çılgın bir iskelet gökyüzüne, Coşkuyla sürüklenmiş, at gibi şahlanarak, Sanki katı ipi boynunda duyuyor yine. Çatlayan uyluğunda büzmüş on parmağını Dalgacı gülüşlere benzeyen çığlıklarla, Ve bir soytarı gibi barınağına girip Sıçrıyor kemiklerin şarkılı balosunda. Darağacı, balıkçıl kuşu, kara, İblisin arık şövalyeleri Dans ediyor, dans ediyorlar orda Selahattin'in iskeletleri.

(İlk Akşam) (Üç Öpücüklü) ? Çıplak: üstünde tek geceliği var, İnadına, pencerenin camına Sokuluyor yapraklarıyla dallar, Nasıl da hemen yanına yanına. Koca iskemleme geldi oturdu, Yarı çıplak gülüyordu çapkınca Sanki döşemede ürkek bir kumru Küçük ayakları ince mi ince. ?Mum renginde, sarı, kaçak bir ışık Kanat vuruyordu gülücüğünde? Gülsineği gibi pembeye âşık Oynuyordu ak göğsünün üstünde, ?Öpünce minik ayaklarını ben, Biraz hoyrat, biraz tatlıca güldü, Ve dudaklarından, çın çın titreşen Gül kristal bir gülücük döküldü, Çekti ayağını, sevimli küçük Ayağını, dedi: ''Bitti mi işin?'' ?Kızdırdı mı seni bu hoş öpücük Ceza mıydı bana tatlı gülüşün!.. Dudaklarımın altında çırpınan Yalnız gözlerini öptüm usulca Afacan başını atıp arkaya, Dedi: ''Oh böylesi çok daha iyi!.. ''Söyleyecek bir çift sözüm var bayım...'' O sözünü henüz söyleyemeden Bir öpücük ile ben noktaladım, Güldü, pek hoşnuttu, belli halinden... ?Çıplak, üstünde tek geceliği var, İnadına, pencerenin camına Sokuluyor yapraklarıyla dallar, Nasıl da hemen yanına yanına.

(Roman) On yedi yaşlarında gelgeç oluyor yürek, Şimdilik hoşça kalın gürültülü kahveler! Böyle tatlı bir akşam bira neyine gerek ?Yeşil ıhlamurların altı dünyaya değer. Haziran akşamları bu yollar sanki cennet! Yum gözlerini solu, hava mis gibi nasıl; Gürültüyle birlikte rüzgâr ?uzak değil kent? Asma ve bira kokusu taşır usul usul... ?Ve çevrilmiş ince bir dalla gökyüzü, kara Mini mini tül gibi bir eşarbı andırır, Tatlı titreşimlerle, küçük, beyaz, maskara Bir yıldız bir gergefe girip ışıklandırır... Küçük bir hayvan gibi çırpınan bir öpücük Tadı dudaklarında, dolaşırsın, başıboş, Bengisuyu şampanya, kanında köpük köpük... Ey haziran akşamı! Ey coşkun on yedi yaş! Solgun, kör ışığında bir sokak lambasının Bakıp yürüyen genç kız, cilveli, ağır, ağır ?Yanında baston yutmuş acayip babasının? Bilmez, Robenson yürek romanlarla aldanır... Bir göz atınca anlar, toy oğlanın teki der, Hemen başını dönüp küçük adımlarını Sıklaştırarak hızla yoluna devam eder Ölür delikanlının dudaklarında şarkı... Aşıktır. Kıvançlıdır ağustos ayına dek. Şiirler yazıp yollar. Sevgilisi boşverir. Dostları çekip gider, günlerin anlamı yok. ?Derken, bir akşam üstü o tatlı mektup gelir!.. ?Bu güzelim akşamı artık kutlamak gerek, ?Girersin bir kahveye gelsin bira, içkiler... ?On yedi yaşlarında gelgeç oluyor yürek Yeşil ıhlamurların altı dünyaya değer.