Dışı tenha insanın, içi mahşer

Yiğidi gül ağlatır gam öldürür
Nice namert ava çıksa
Tuzak kursa kurÅŸun atsa
Yiğidi çökertmez kahır
Bir dem yar hüzünle baksa

Yiğidi gül ağlatır gam öldürür
Düşman yılan olup soksa
Dokuz kavim taÅŸa tutsa
Yiğidi çökertmez kahır
Bir dem yar hüzünle baksa
Yiğidi gül ağlatır gam öldürür

Haramzade iş başına gelende
Eşkıya padişah, hırsız kraldır

PÄ°ÅžMANLIK
Sanki ÅŸeytanla zifafa girdin
Sonra çaresiz bulantı
Bir tabak eti yedin bitirdin
Dediler sana yılandı

Talip olmak hoştur ama aşık olmak başkadır.
Aşık olmak hoştur ama sadık olmak başkadır.

İlle de burun buruna mı görüşmek lazım? Yürek yüreğe görüşsek yetmiyor mu?

Aşk demek bir tek şeydir: Vazgeçmek. Sevgiliden başka her şeyden vazgeçmek.

Ağlamak iki çeşit: Biri var ki yapacak hiçbir şey yok diye ağlarsın. Bu sadece sana yarayabilir. Belki biraz rahatlarsın. Yüreğini kor ateşte yaşlandırıp biraz soğutursun. Ama biri de var ki dileğim gerçekleşsin diye ağlarsın. O kadar derinden ağlarsın ki Yaradan sana kıyamaz. Dileğini verir.

Demek ki dönmek iki türlüdür Yusuf'um, Bir adam var dönüyor, o kahpedir. Bir adam var dönüyor ama o bilgedir. Arada fark var. s. 18

Niye "Bütün belalar beni buluyor?" diyorsun, değil mi? "Ben ne ettim?", diyorsun. Bakıyorsun, kendinde bir kusur bulamıyorsun. Doğrusu ben de bulamıyorum sende büyük bir kusur. Bazı yanlışlar yapıveriyorsun arada bir. Amma o kadar kusur kadı kızında bile vardır. Öyleyse niye bu belalar? Niye rahat bir soluk alamıyorsun, niye? Çünkü demir olarak kalmak istemiyorsun. İçinden bir ses, "Çelik olman lazım." diyor. O sesi seviyorsun. O sesi, ben de severdim. s. 20