Bildiğimiz üzere, dinsel inançlar dogmalar üzerine kuruludur; onlara karşı çıkma yönündeki her girişim, önce zındıklık sayılır, sonra yeni bir dinin doğuşuna işaret eder. Geçerli olan din, müminler açısından En Son Hakikat'tir: Onlar için başka bir açıklama olamaz. Bilimdeyse hiçbir şey en son değildir ve her şey değişikliğe uğrayabilir. Bilimsel bilginin ?kesinliği? görecelidir ve Karşı Konulmaz Cehalet ile Kesin Bilgi'nin sentezi olacak o Bilişsel Zirve'ye ulaştığımıza işaret eden tek bir emare yoktur.

Gelgelelim, dünya, çözmekle bitmeyecek bir gizdir. Düşünün ki her bir atom, her bir ?ilksel tanecik? dahi dipsiz bir kuyuya benzer. İşte herkesi ?gerçekliğe ilişkin son hakikat? hakkında şüpheye düşüren şey, bilgimizin bu hayret verici dipsizliğidir.

Belkide bir gün, bir deus ex machina, zavallı hayvan beyinlerimizin erişemediği, bu gayri insani, son derece karmaşık ölçümlerin üstesinden gelecektir. Kimbilir, bu mekanik zekâ belki insan eliyle yapılmış, ancak insana yabancılaşmış bir ürün ya da sentetik aklın insandan evrimleşerek ortaya çıkan mekanik-ötesi bir türevi olabilir.