...çürümek de yaşamaktır...

Şu anki hâlim hangi yaşın ürünüyse eğer, başka bir yaşım olsun istiyorum...

Nereye giderdim, gidebilseydim eğer, kim olurdum, varolabilseydim eğer, ne derdim, bir sesim olsaydı eğer, kim konuşuyor böyle, ben olduğumu söyleyerek..? Yanıt verin yalnızca, biri yanıt versin yalnızca...

Bazı şeyleri kesin olarak asla bilemeyiz.

Vladımır:Eee, gidelim mi ? Estragon:Evet gidelim (Kımıldamazlar)

Ama aklımız uzun süredir dipsiz derinliklerin bitimsiz gecelerinde dolanip durmuyor mu zaten ?

Estragon : İnsan biliyorsa eğer Vladımır : Sabretmekten yılmaz Estragon : Ne beklemek gerektiğini biliyorsa Vladımır : Endişeye mahal yoktur Estragon : Sadece bekler

Ne kadar çok insan tanırsam o kadar artar mutluluğum. En zavallı yaratıktan bile çok şey öğrenir insan; zenginleşir, sahip olduğu nimetlerin önemini daha iyi idrak eder.

Estragon: Daima bir şey buluruz, değil mi Didi, bize varolduğumuz izlenimini verecek? Vladimir: Evet öyle, büyücüyüz biz.

''Fırsat varken bir şeyler yapalım! Her gün birilerinin bize ihtiyacı olmuyor. Aslında Özellikle bize ihtiyaç duymuyorlar. Başkaları da daha iyi olmasa bile, aynı derecede bizim yaptığımızı yapabilirlerdi. Kulaklarımızda çınlayan şu yardım çığlıkları bütün insanlığa yöneltilmiş! Ama burada, zamanın bu anında, istesek de istemesek de bütün insanlık biziz. Çok geç olmadan bundan yararlanalım! Zalimce bir alın yazısının bize layık gördüğü iğrenç, güruhu hakkıyla temsil edelim! Ne dersin? [Estragon hiçbir şey söylemez] Kollarımızı kavuşturup yardım etmenin iyi ve kötü yanlarını hesaplarken cinsimize kötülük etmediğimiz doğru. Kaplan hiç düşünmeden hemcinsinin yardımına koşar ya da çalılıkların kuytularına siner. Ama sorun bu değil. Sorun burada ne yaptığımız. Ve cevabı bildiğimiz için de mutluyuz. Evet, bu uçsuz bucaksız karmaşada kesin olan tek bir şey var. Godot'nun gelmesini bekliyoruz.''