Kaçmalıyım artık senden! Kaçmalıyım bakışlarının çekim kuvvetinden, çünkü bakışlarım intihara dümen kırmış başı boş bir transatlantik artık ve çarptı çarpacak bakışlarındaki büyük buzdağına!

Kaçmalıyım artık senden! Çünkü bir ölü çocuk cesedi gibi soktun tüm acıları koynuma, "Al bununla uyu" dedin!
Gittin sevgilim! Gidişine yenik düşmemek için intiharı seçtim!

Bilirdim, büyük delilikti beni sevmeni beklemek ve deli olmak gerekirdi şair olmak için!

Seni düşündükçe sığmazdı ki hiç avuçlarım elime! Yasak bir dua gibi yazılmıştı çünkü kutsal adın boylu boyunca günah defterime!

Aniden gece oluverirdi, elim içki şişelerinin neminde üşürdü... Birazcık sarhoş olacak olsam birdenbire aklıma geliverirdin... Bilgisayarın masaüstüne resmini koyar, devasa gülümseyişine karşı kaldırırdım şişeyi: "Şerefe!"

Görüyorsun, uzun cümleler kuruyorum, seri cinayetler işler gibi! Vazgeçtim ben şiirlerimden, bir kenara bıraktım Sembolik Şizofrenilerimi! Kimseye anlatmaya kıyamadığım masallar yazıyorum şimdi dört duvar arasında!

Parça tesirli bir bomba gibi dururken şimdi elimde eski bir resmin, şiir dediğin yalnızca çekeceğim küçük pim! Ve giderken bıraktığın hiçbir sorunun cevabı değil ani delirişim!

Ve ben açmıştım avuçlarımı umutsuz bir dilenci gibi gökyüzüne...
"Unut!" deyiverdin bir anda, "Unut tüm o sahte Deniz'leri... Çünkü ben sana okyanusu sunuyorum. Birlikte yüzelim mi?"

Lanet olsun tüm haritalara! Tüm coğrafyacılara! Görüverdim ben tüm kayıp kıtaları gözlerine ilk baktığımda! Azıcık daha derine bakacak cesareti bulunca kendimde, cennetle tanışıverdim gözlerinde!

Çürüdü elim, çürüdü parmaklarım! Utandım yazdığım şiirlerden! Utandım yaşadığım psikopatolojik kimsesizliğimden! Bakışlarına değince BAŞKALARINA YAZILMIŞ ŞİİRLER çürüdü elim, çürüdü el yazım! Ve utandım parmaklarıma değen her kalemden, değince ellerin gizli saklı DEFTERlerime! Çürüdü dilim, çürüdü kelimelerim! Gözlerindeki hüzne değince bakışlarım, ben bir ŞAİR olarak ayak bastığım her TOPRAKtan utandım!

Bir kez daha anladım, sevilecek bir yanımın olmadığını! Gidiyorum yalnızlığıma, yine bölerek ruhumu bin bir parçaya, kendimi sevmek düşecek payıma! Yine kendime sarılıp hıçkırıklara boğulmak ve yine kendi omuzlarımı öperek dalmak uzun uykulara! Gidiyorum yalnızlığıma, size kalsın sahip olduğunuz o kocaman Dünya! Sevginizi verebilecek daha değerli birileri bulacaksınız nasıl olsa! Kapansın perde, kabul ediyorum bir kez daha yenilgiyi!
Kapansın perde!

Ben oynamıyorum! Ben oynamıyorum! Ben oynamıyorum!