...sahip olduğumuz şeyleri yitirmekten korkarız. Ama hayat hikayemiz ile dünya tarihinin aynı el tarafından yazılmış olduğunu anladığımız zaman, bunu anlar anlamaz, korku uçup gider.

Hiçbir şeyi geri almayı bekleme, yaptıkların için takdir edilmeyi bekleme, ne kadar zeki olduğunun keşfedilmesini bekleme ya da aşkının anlaşılmasını. Daireyi tamamla. Gururlu, yetersiz ya da kibirli olduğun için değil, sadece artık onun senin yaşamında yeri olmadığı için. Kapıyı kapat, plağı değiştir, evi temizle, tozdan kurtul. Geçmişte olduğun kişi olmayı bırak ve şu anda kimsen o ol.

kİMSE BİLİNMEZDEN KORKMAMALI, ÇÜNKÜ HERKES İSTEDİĞİ VE İHTİYAÇ DUYDUĞU ŞEYİ ELE GEÇİREBİLİR...

Normallik, bir fikir birliğinden başka bir şey değildir. Yani çoğunluk bir şeyin doğru olduğunu düşünür, dolayısıyla o şey doğru -normal- kabul edilir.

Ben de herkes gibiyim: Dünya gerçeklerine oldukları gibi değil de olmalarını istediğim gibi bakıyorum.

Genellikle ölüm insanı hayata karşı daha dikkatli olmaya zorlar.

oysa iyilik diye bir şey yoktur, ne korkakların yaşadığı yeryüzünde, ne de bizi kötülükten korusun diye ömür boyu kendisine yalvarabilmemiz için dünyayı düşüncesizce ıstırapla dolduran yüce tanrının cennetinde.

İyi ile kötünün yüzü aynıdır.Her insanın yoluna ne zaman çıktıklarına bağlıdır herşey

Erdem dehşetin yüzlerinden biridir. Bunu anladığımız zaman, dünyanın, Tanrı'nın bir eğlencesinden başka bir şey olmadığını da anlarız.

"Arkada bıraktığın şeyleri düşünme... her şey Evrenin Ruhu'na kazınmıştır ve ebediyen orada kalacaktır."