Özgürlüğün bedelinin çok yüksek olduğunu biliyorum, en az köleliğin bedeli kadar yüksek; aradaki tek fark özgürlüğün bedelini keyif ve gözyaşlarıyla karışmış bile olsa bir tebessümle ödüyorsunuz.

Ne tuhaf bir düşünce! Yanından geçtiğim birçok insanın ruhu da paramparça olmalı ve nasıl ve ne için acı çektikleri hakkında hiçbir fikrim yok.

Kalbim yaralanmış olacak, ama iyileşecek ve yaşamın güzelliğini bir kez daha görmeye başlayacak. Bu daha önce de oldu,tekrar olacak.Eminim.Birisi gittiğinde, gider; çünkü bir diğeri gelmek üzeredir.

Yarım saat geçiyor ve bu yarım saat boyunca zihnimde yarattığım bu öyküye inanıyorum, ta ki tam anlamıyla bir fantezi olduğunu anlayıncaya kadar.

İki boşanma daha.Yeniden özgürlük ama bu sadece bir duygu; özgürlük birilerine sözler vermeden yaşamak değil, benim için en iyisini seçme yeteneğiydi.

Hüzünden bahsedince bunun mutsuz bir sözcük olduğunu söyleyecek. Hiç de değil diyeceğim, özlem dolu bir sözcük, unutulmuş hassas bir anımızı anlatır, hayatımızın fikrimizi sormaksızın bizi yönelttiği yolu görmüyor numarası yaptığımızda, bütün istediğimiz kendimizi güvende hissetmek olmasına rağmen bizi mutluluğa doğru yönelten kaderimize karşı geldiğimizde hepimiz hüzne kapılırız.

"Görünüşe bakılırsa kimse kendi iç dünyasını yabancılarla paylaşmaya hevesli değildi."

"İşte bu nedenle, acılaşan insanlar için, ünlü kahramanlar da,deliler de bitmez tükenmez bir merak kaynağıdır; çünkü onlarda yaşam korkusu da yoktur, ölüm korkusu da. Kahramanlar olsun, deliler olsun tehlikelere aldırmaz, kim ne derse desin bildiklerini okurlar.Deli intiharı seçer, kahraman bir dava uğruna kendini feda etmeyi,ama ikisi de ölür. Bu arada acılaşmış kişi her ikisinin de saçmalığını ve görkemini yorumlamaya çalışmakla geçirir gecesini, gündüzünü. Acılaşmış kişinin öz savunması için yükselttiği duvara tırmanıp dış dünyaya bir göz attığı anlarda olur bu. Derken elleri,ayakları yorulur, yeniden geriye, günlük yaşamına döner."

Gözümüzün önünde büyük hazineler olduğu zaman asla göremeyiz onları.Peki,neden bilir misin? Çünkü insanlar hazineye inanmazlar.

İnsan sevdiği için sever. Aşkın hiçbir gerekçesi yoktur.