Baykuşlar bilgedirler.Dikkatli ve sabırlıdırlar. Bilgelik cüretkarlığı bastırır. Zaten bu yüzden baykuşlardan kahraman olmaz.
690.sayfa

Bütün yılanlar sokar Reshi. Tehlikeli olduklarını bilmem için adlarını bilmeme gerek yoktur.
708. sayfa

-Bir soru sorabilir miyim Reshi?
-Tabi Bast.
-Kaygı verici bir soru.
-Zaten sormaya değer sorular hep öyledir. 33.sayfa

Demek hikaye anlatmakla hikayenin içinde olmak arasındaki fark buymuş: "Korku!" 60.sayfa

Şair şarkı söyleyemeyen müzisyendir. Sözcükler yüreğine dokunmadan önce aklına uğramalıdır ve bazı kimselerin aklı çok küçük birer hedeftir. Fakat dinleyici ne kadar küçük yada inatçı bir akla sahip olursa olsun, müzik ne yapar eder onun yüreğine dokunur. 122.sayfa

Ateş ışığında sırtını dönüp yatarken önünde uzayıp giden koskoca bir gölge vardı. Gözleri açıktı;o kadarı belliydi. Ama içimizden kim onun neye baktığını bilebilirdi ki?
Onun yerine arkasına , ate ışığının yarattığı halkaya bakın ve Kvothe'yi kendi haline bırakın. Canımız istediğinde hepimiz bir süreliğine de olsa yalnız başımıza kalmayı hak ederiz. Ve tesadüfen gözlerinde yaşlar görürseniz Kvothe'yi bağışlayın. Ne de olsa o daha bir çocuktu ve kaderin ne olduğunu henüz bilmiyordu. 252.sayfa

Gurur tuhaf bir şeydir ve cömertliğe cömertlikle karşılık verilmelidir. 239.sayfa

Biz Ruhla gezginizdir. Yaşamlarımız buluşmalardan ve ayrılıklardan , bir de aradaki kısa ama sıcak dostluklardan ibarettir.. 255.sayfa

Dostunu kaybetmenin 2 kesin yolu vardır, biri borç almaktır diğeriyse vermektir. 363.sayfa
Gurur aptalca bir duygudur ama çok da güçlüdür 363.sayfa

-Müzik iyidir hoştur, ama metal kalıcıdır.
Odadan çıkarken Kilvin'in dedikleri üzerinde düşündüm. İlk defa bir sözüne canı gönülden katılmıyordum. "metal paslanır" diye geçirdim aklımdan, "ama Müzik bakidir."
Zaman elbet birimizi haklı çıkaracaktı. 453.sayfa

-Kvothe, tuzun içinde ne yaşar?
-"bazı minareller", diye düşündüm."kromium,loasal, malyum, iyot.. vücudun ihtiyaç duyduğu fakat elmalardan ekmeklerden ve sağdan soldan topladıklarından alamadığın her şey."
-Balıkların düşleri dedim.Ve denizcilerin şarkıları. 519.sayfa

-Gerçek bir ilaç olduğunu o sayede anlayabilirsin. Tadı hoşuna gitseydi şeker falan olurdu.
-Zaten hayat da öyle değil mi? Hep tatlı şeyler istersin ama acı şeylere ihtiyaç duyarsın. 596.sayfa

Enstrüman kutumu bankın yanına bıraktım ve lavtamın da biraz güneş ışığından hoşlanacağını düşünerek kutunun kapağını açtım. Müzisyen değilseniz ne demek istediğimi anlayamazsınız. 669.sayfa

Üniversitenin altında en çok istediğim şeyi buldum. Ama hiç de beklediğim gibi çıkmadı. Zaten gönlünde yatana kavuştuğun zaman hep öyle olmaz mı? 710.sayfa

Yer altında hiç bulunmamışsanız neler hissettiğimi anlayamazsınız. Yerin altındayken karanlık mutlak, neredeyse elle tutulacak denli yoğundur. Ani bir sel baskını gibi hücuma hazır bir halde ışığın hemen dışında pusuya yatar. Hava durgun ve bayattır. Bizzat çıkardıklarınızın dışında başka hiçbir ses yoktur. Soluklarınız kendi kulaklarınıza çok yüksek gelir. Kalbiniz güm güm atar. Tüm bunlar olurken tepenizde binlerce ton toprak olduğu gerçeği bir an bile aklınızdan çıkmaz. 714.sayfa

kitabı alıp okumanız için bu kadarı yeterli sanırım :)

Zihnimizin sahip olduğu en büyük beceri belki de acıyla başa çıkmaktır. Klasik yaklaşım bize herkesin ihtiyacı doğrultusunda geçtiği dört kapı olduğunu öğretir.

Birinci kapı uykudur. Uyku bize dünyadan ve onu dolduran tüm acıdan kaçabileceğimiz sığınak sağlar. Bir insan ağır yaralandığı zaman genellikle kendinden geçer. Aynı şekilde tramvatik haberler alan birini bayıldığı olur. Zihin ilk kapıdan işte böyle geçerken kendini acıdan korur.

İkinci kapı unutmaktır. Bazı yaralar kısa zamanda kapanmayacak, hatta belki de asla iyileşmeyecek kadar derindir. Ayrıca bazı anılar o kadar azap vericidir ki onlara alışmak mümkün değildir. "Zaman tüm yaraları iyileştirir" sözü yanlıştır. Zaman çoğu yarayı iyileştirir. Geri kalan bu kapının ardında saklıdır.

Üçüncü kapı deliliktir. Bazen insanın aklı öyle darbe alır ki kendini delilikte saklar. Bu ilk bakışta faydalı gözükmese bile öyledir. Gerçekliğin acıdan başka bir şey getirmediği zamanlar vardır ve bu acıdan saklanmak için zihnin gerçekliği bırakması gerekebilir.

Dördüncü kapı ölümdür. Son sığınak. Öldükten sonra bizi hiçbir şey incitemez. Ya da en azından bize öyle söylenir. (Sayfa 145)

'Görüyorsun ya?görünmek ile olmak arasında köklü bir bağ vardı 'ama siz faniler bunun farkinda degilsiniz.

Şarkılar kendi saatlerini ve mevsimlerini seçerler.Ezgin cilizsa bunun bir sebebi vardir.
Ezginin tonu yüreğinin mizacidir ve camurlu bir kuyudan temiz su cekemezsin.Tek yapabilecegin artıkların dibe çökmesini beklemektir.

Ayrıca öfkeniz geceleyin içinizi ısıtabilir ve incinmiş bir gurur sizi harikulade şeyler yapmaya teşvik edebilir. Sf.279

Aklı başında herkesin korktuğu üç şey vardır: fırtınalı bir deniz, aysız bir gece ve yumuşak başlı bir adamın öfkesi. Sf.327

"Sadece doğruları söyleyeceğim." "Zaten doğrulardan başka hiçbir şey beni alt edemez. Doğrudan daha sert ne olabilir ki?"

Biz insanlar bir şeyi sevdik mi severiz. Mantığın burada yeri yoktur. Hatta mantıksız sevgi pek çok açıdan gerçek sevgidir.Sevmek için sebep oldu mu herkes sevebilir. Böyle bir şey cebinize bir peni koymanız kadar doğaldır. Ama bir sebep olmadan sevmek... Kusurları bilip onları da sevmek. İşte bu nadir saf ve mükemmel bir şeydir...