Benden uzak kaldığın günler , bana döneceğini bilmek , beklemeyi çekilir hale getiriyor. Sana , er veya geç kavuşacağımı bilmek özlemimin tesellisi oluyor. Bu " bilmek" ne çok şeyi hallediyor insanın hayatında. Çıkmaz sokaklara , bilmecelere , yapbozlara , mikado yıkılışlarına set çekiyor bilmek , emin olarak bilmek ...

Uyurken , başımı göğsünde farzet. Ben başımı senin omuzunda hissederek uyuyacağım... Ta ki , sana yeniden sımsıkı sarılana kadar.

Ne gariptir ki her şey yolunda giderken insan çok az şey düşünebilir tanrıdan isteyecek. Ya da saçma sapan şeyler ister aslında hiç de fazla önemi olmayan. Ama her şeylerini kaybetmiş insanlar için dua etmek kolaydır. Neyi özlediklerini, neyi kaçırdıklarını, tanrıdan ne isteyeceklerini gerçekten bilirler.

" Bakışlarındaki özlem bir diğerine cesaret verdi. Sımsıkı kucaklaştılar.. "

Onu göremesem bile, aynı şehirde, aynı yerlerde dolaştığını, nefes aldığını bilmek bana yetiyor, inan.

Sonsuzluğa.

"Hayat çabuk bitiyor, ancak ne var ki biz güzel olan anlarimizi daha uzun yaşamak istiyoruz. Bütün problem o..." Kurt Seyt

"Yalnız kaldığını hissedince üşür insan."

Biliyordu ki, ayağında yıpranmış bir çiftten başka ayakkabısı olmayan bu göçmenlerin işini rafa kaldırıp bekletmek, onlara, "Çıplak ayakla yürüyün." demekle aynıydı. Sy.46

"Hayatını, kendi seçtiğin gibi yaşarsan senin olur."