Son dileğim, mezarıma papatya koymasınlar, papatyaya alerjim var.

Bazı kayıplarımız, bizden başka şeyler de alıp götürür. Terk edilince umudunun bir kısmı da yiter mesela. Mağlubiyet; özgüven ve azimden pay kapar. Başarı ve ödül, tevazuyu tırtıklar...

Kaderin penaltı düdüğü çalmıştı. Uygarlığın ceza sahasındaydım. Fırtınanın ortasındaki sprey Kaderin penaltı düdüğü çalmıştı. Uygarlığın ceza sahasındaydım. Fırtınanın ortasındaki sprey gibi hükümsüzleşmiş hissediyordum. Vahşetimin mazeretini takviye etmeliydim. Yangına yelpazeyle gidiyordum.

İnsan, kendi samimiyetinin altını çizmeye kalkıştı mı, ister istemez üstünü de çiziyor. Samimiyet mahremiyetle mukayyet olsa gerek.

Aşk, paradoksal olarak romantik bir eşitsizlikle ilerliyordu. İki kişinin birbirini aynı yoğunlukta sevmesi imkansız. Dolayısıyla aşkta acılar ve sevinçler hakkaniyetli paylaşılmaz. Aşk adil değildi. Demokratiklik ve özgürlükçülüğün kıyısından bile geçmiyordu. Dahası istikrar ve kalıcılıktan da nasipsizdi. Sana en şiddetli tokadı patlatacak olan eli okşamaktan ibaretti!

'Tüm insanlığa kahve ısmarlamak... Aklımdan geçen bu.' [Mansur Mervan]

Gerçek acı, insanı yapay sevinçten daha çok canlandırır.

Sıradanlığın kamuflajı, tuhaflıklara da doğal bir görünüm kazandırıyor.

Ulaşılması ve vazgeçilmesi en zor nimetin sükunet olduğunu anladım galiba.

Suyun suda kayboluşu gibi, hakikati bulmak uğruna kaybolmayı göze almak... En önemli ayrımlar hep en belirsiz olanlardır.