"Son bir şey soracağım," dedi Harry. "Gerçek mi bu..? Yoksa hepsi benim kafamın içinde mi olup bitiyor..?" Dumbledore ona gülümsedi ve parlak sis yeniden inerek onu örterken, sesi Harry'nin kulaklarına net ve güçlü bir şekilde ulaştı. "Elbette kafanın içinde olup bitiyor, Harry, ama bu niçin gerçek olmadığı anlamına gelsin ki..?"

"Ölülere acıma, Harry, yaşayanlara acı. En çok da sevgisiz yaşayanlara..."

Yumruklarını kullanmaya ihtiyaç duymamıştı hiç. Dilini kullanması yetmişti.

Harry alçak sesle Snape'in Quidditch maçında hakemlik edeceğini anlattı. Hermione: Oynama. Ron: Hasta olduğunu söyle. Hermione: Ayağın kırılmış gibi yap. Ron: Ayağını gerçekten kır.

"Dilediğin kadar para, dilediğin kadar yaşam! Birçok insanın hemen isteyeceği iki şey - asıl sorun, insanların kendileri için en kötü şeyleri isteme tutkuları."

Hem güzel, hem korkunç bir şeydir gerçek, çok özen ister.

"...İlk kurbanlar hep en suçsuz olanlardır."

Gözlerini silerek ''Ah, müzik!'' dedi. ''Burada yaptıklarımızın ötesinde bir büyü!......''

Düşler dünyasına dalıp gerçek dünyayı, yaşamayı unutmak doğru değildir, unutma bunu.

?Ah, sen bir sınıf başkanı mısın, Percy? Bir şeyler söylemeliydin, hiçbir fikrimiz yoktu.? ?Biraz bekle, sanırım onun bir şeyler söylediğini hatırlar gibiyim, bir kere?? ?Ya da iki-? ?Bir dakika-? ?Bütün yaz