Korkmak utanılacak bir şey değil. Babam hep bunu söylerdi. Önemli olan korkuyla nasıl baş ettiğimizdir -Jon Snow

Varys gülümsedi. "Güç, siz nerede olduğuna inanıyorsanız oradadır lordum. Ne eksik ne fazla." "Yani, güç yansımalardan başka bir şey değil midir?" "Duvara vuran gölgede," diye mırıldandı Varys. "Ama bazen gölgeler öldürebilir. Ve bazen, küçük bir adamın çok büyük bir gölgesi olabilir. "

Belki öğrenmemiz gereken sır bu. Önemli olan ne yaptığımız değil, onu nasıl yaptığımız.

Catelyn doğan güneşi izlemekten vazgeçti. Güneşin güzelliği hissettiği karanlığı aydınlatmaya yetmiyordu. Adilce başlayan bir günün bu kadar haksızca sona ermesi zalimce geliyordu ona.

Bazı eski yaralar asla kapanmazdı ve en küçük bir sözle yeniden kanamaya başlardı.

"Üşüdüm," diye yalan söyledi Dany. "Bana geçen gece okuduğum kitabı getir." Kendini kelimelerin içinde, başka zamanlarda ve başka yerlerde kaybetmek istiyordu.

Asıl mesele ne zaman öldüğün değil, nasıl öldüğündür Jon Kar.

"Bir solucanı ikiye bölersen iki solucan yapmış olursun, " diye bilgi verdi Kalfa. "Keşke aynı şey elmalar için de geçerli olsaydı, kimse aç kalmazdı.."

"Ama ışık saçmayan bir mum ne işe yarar?" "Bir derstir, "dedi Armenian, " üstat zincirimizi takmadan önce öğrenmemiz gereken son ders. Cam mum, gerçekleri ve irfanı temsil eder; nadir, güzel ve hassas şeyleri. Bize, bir üstadın, nereye giderse gitsin ışık saçmak zorunda olduğunu hatırlatmak için yapılmıştır ve bilginin tehlikeli olabileceğini hatırlatmak için keskindir. Bilge adamlar, bilgelikleri yüzünden kibir sahibi olabilir ama bir üstat daima mütevazı kalmalıdır. Cam mum bize bunu da hatırlatır. "

Kimse özgür değildir, aksine sadece çocuklar ve aptallar inanır...