Her yalnızlık biraz ihtilal.

Ben belki de daha çok dağlarda, su başlarında Bir uykuydum üşümüş avcılar karışmasa Kimseler karışmasa, ne ışık, ne parıltı

Biz yitirmek için yaşadık bu ölmezliği

Tepeden tırnağa beyazlar giyinmiştir kadın Ne var ki bir kadın gibi değil, bir aşk, bir umut gibi değil Bir aralık gibi durur dünyada

Yok canım! Kimsenin bir şey dediği yok, söylenmiş bazı sözler yaşıyor, o kadar işte

Ve korkunçtur eriyip kaybolmaların bir köşesinde insan olmalarıyla Korkunçtur korkunç!

Ben şimdi ne yapsam, ben işte ne yapsam kaç kere yalnız Kaç kere yalnız, ama kaç kere yalnız, gene kaç kere insan olmalarımla.

Kapansam, evlere kapansam, yıkanmış bir deniz bulacaksam orada Anılar bulacaksam

Ne dedik, dışa vurmalar mı, yani ilk aydınlığı mı ölümün Ölümün ilk aydınlığı mı, ne dedik, sahi biz ne deseydik bu konuda Ne deseydik bilmiyorum, ama var bu kadarcık bir şey insanın sonsuzunda Bu kadarcık bir şey ? İyi ya, peki, şimdi kim var sırada Sakın haaa!. biz yoğuz, bizi unutun, yok deyin adımıza Yok deyin, çünkü biz., biz işte korkuyoruz ne güzel korkumuzla Ne güzel ellerimizle.. Başlayın, hadi başlasanıza

Bir oyun başka olamaz oyundan gibi Bir söz başka olamaz sözden gibi Bir şey başka olamaz bir şeyden gibi Tam öyle gibi, varıyor gibi bir mutluluğa Ne gelir elimizden insan olmaktan başka Ne gelir elimizden insan olmaktan başka Ne çıkar siz bizi anlamasanız da Evet, siz bizi anlamasanız da ne çıkar Eh, yani ne çıkar siz bizi anlamasanız da. Hiçbir şey! Kimse bir gün gözlerimi sevmeyecek, biliyorum Kimse bir gün kimseyi sevmeyecek korkuyorum