Sokağın karşısında spor salonu vardı. Salonun ön tarafını kaplayan camdan spor yapan insanlar görünüyordu. Bir çoğu koşu bantlarında koşuyordu. Koşup koşup hiç bir yere varamamak diye düşündü. İşte benim hayatım...

"Cenazeler yaşayanlar içindir, Jace, ölüler için değil...

... Ve bana hala seni isteyip istemediğimi soruyorsun. Sanki seni sevmekten vazgeçebilirmişim gibi. Beni diğer her şeyden daha güçlü kılan tek şeyden vazgeçebilirmişim gibi...

"Bir şeyi gerçekten seviyorsan onu asla sonsuza dek olduğu gibi tutmaya çalışmazsın..."

"... ve hala gerçekte ne olduğumu bilmiyorum..." "Soru her zaman bu değil midir..?"

En çok değer verdiğin insanlara gerçekleri söyleyemiyorsan zaman içinde kendine de gerçekleri söylemeyi bırakıyorsun...

Hayal edebildiğim en kötü duygu ne biliyor musun, demişti Simon. Sevdiğim insana, dünyadaki herkesten daha çok güvenememek...

''Kitaplar söz konusu olduğunda, insan her zaman temkinli davranmalı,'' dedi Tessa. ''Ve bütün kitaplar tehlikelidir, çünkü kelimeler bizi değiştirme gücüne sahiptir...''

Hissettiklerini benden başka kimse anlamıyor, benim hissettiklerimi de senden başka kimse anlamıyor... O zaman neden birlikte hissedemiyoruz..?

Kelimelerin bizi değiştirme gücünün olduğunu söylemiştin. Senin kelimelerin beni değiştirdi, Tess. Kelimelerin, beni aksi takdirde olacağımdan daha iyi bir adama dönüştürdüler. Hayat bir kitaptır ve henüz okuyamadığım yüzlerce sayfa var. Ölmeden önce, okuyabildiğim kadarını seninle okumak istiyorum...