Şu şiiri biliyorsunuz, değil mi? 'Sevdiğimle sevişip ayrıldıktan sonraki özlem duygusunun, yerini dolduramıyor ki, hiçbir hatıra' diye sordu Tokay. Gonçunagon Atsutada'nın diye yanıtladım. Nasıl bu eski şiiri ezbere biliyordu, anlamamıştım. Aşık olduğun kadınlar buluşup bedenini onunla birleştirdikten sonra hoşça kal demenin ardından duyumsanan o yoğun kaybetme hissi. Bunaltı. Düşününce bu hisler bin yıldan beridir hiç değişmemiş. Ve ben bunları bugüne dek hissetmemiş biri olarak, henüz yetişkin olamamış bir insan olmanın acısını duydum. Fark etmekte epey geç kalmışım.