Şimdi yalnız olduğu ve konuşabileceği kimse bulunmadığı için, birçok konu üzerinde düşünüyor; düşünmesi de derinlemesine ve basit oluyordu. Kentte geçirdiği yıllarını nitelendiren insan gücünün har vurulup harman savrulmasını düşündükçe dehşete kapılırdı, hele tüm felsefe akımlarının ve kitapların ucuz yüzeyselliği, yayınevlerinin ve plastik sanat atölyelerinin sinik açıkgözlüğü, kulüpleri dolduran iş adamlarının ikiyüzlülüğü aklınla geldikçe bu dehşeti daha da artıyordu. Bu insanların alayı, bir şeyler yemenin, uyku uyumanın ve sağlıklı olmanın gerçekte ne anlama geldiğini bilmiyorlardı. Açlık nedir, haberleri yoktu; yorgun düşen bedeni kaplayan sağlıklı acıyı, günün ağır çalışması tamamlanınca vücudu şarap gibi ısıtan, güç yüklü, vahşi kanın verdiği sarhoşluğu tanımıyorlardı.