Üç günlük geziden geriye kalanlar çalışma masasının üstünde duruyor, boş boş bakıyorum. Gezi dergilerindeki karelere özenilerek çekilmiş bir avuç turistik fotoğraf, kaldığım üçüncü sınıf otelin lobisinden aldığım üstü çiziklerle-notlarla dolu Londra haritası, beş günlük toplu taşıma kartımı içine yerleştirdiğim plastik Oyster-Card kılıfı, o yıl 100. kuruluş yıl dönümünü kutlayan Foyles Kitabevi'nin ve gittiğim kafelerin, pub'ların bedava kartları, telefon şarjımın iki uçlu fişini üç uçluya çeviren adaptör, bitmiş bir aşkın ardından iade edilmiş üç beş hediyelik eşya -iki katlı otobüs şeklinde kalem kutusu, Big Ben biblosu, George Bernard Shaw ve Oscar Wilde karikatürlerinden kitap ayraçları-, birkaç restoran broşürü ve küçük siyah not defterim. Bir de babamın alınacaklar listesi var, incelikli bir el yazısıyla avuç içi kadar bir kartona yazdığı, dört maddelik bir liste. Yola çıkmadan bir gece önce kapıdan uğrayıp almıştım, içeri gir diye ısrar etmişti, girmemiştim. Siyah beyaz The Beatles fotoğrafını alıyorum elime, ışığa tutup inceliyorum. John, Paul, George, Ringo. Dördü de gülüyor bana. İyi de, ben bu anılar çöplüğüne her baktığımda neden ağlayacak gibi oluyorum. Anlamak için yazmalıyım.