Çinli beğ, içine baygınlık geldiğini anlıyor, fakat yerinden kıpırdayamıyordu. Gece olmustu. Artık İ-çing
Katun da kendisine dilmaçlık etmediği için söylenenleri anlamıyordu. Fakat her sözde kınandığını
sanıyor, içi öç duygularıyla dolup tasıyordu. Halbuki simdi Kara Ozan'la Çuçu karsılıklı Kür Sad'ı
övüyorlardı. Biri bir dört söylüyor, öteki baska bir dörtlükle buna cevap veriyordu:
.
Ötüken'de arslanlar var.
Kür Sad onlardan biridir.
Çok yiğitler vardır ama
Kür Sad erlerin eridir.
. .
Kür Sad'ı doğuran ana,
Ne emzirmis acap ona?
Erlik, ululuktan yana
Tanrı Kür Sad'dan geridir.
. .
Acunda var nice çeri
Kimi üstün, kimi geri
Kür Sad adlı Gök Türk eri
Anadan doğma çeridir.
. .
Kılıcı yıldırım çeler,
Attığı ok demir deler,
Ölüm gelse Kür Sad güler
On sekiz yıldan beridir.
. .
YiÄŸitlik en ileri,
Kalacak on bin yıl diri
Gök Türkler'in gönülleri
Simdi Kür Sad'ın yeridir.