Yıllarca önce, İlteriş Kağan Türk sancağını yeniden kaldırdığı zaman, kocamış demircinin, Kür Şad'ın
oğlu için yaptığı kılıç, sahibi bulunmadığı için kendisine, yani Kür Şad'ın torununa verilmişti. Taçam
şimdi kılıcını daha çok seviyor, onu hiç yanından ayırmıyor, babasının yıllardır niçin gülmediğini artık
daha iyi anlıyordu.
Kür Şad'ın torunu olmak!... Bu ne büyük bahtıyarlık, ne kutlu bir gerçekti! Taçam, Bozkurt ocağının bir
tegini olduğu için değil, Kür Şad'ın torunu olduğu için seviniyor, övünüyordu. Yukarıda mavi gökle
aşağıda yağız yer yaratılalı nice kahramanlar gelip geçmişti ama Kür Şad gibisini, şüphesiz,
zamanlardan hiçbir zaman ve kişi oğullarından tek bir kişi görmemiş, bilmemişti.